Będąc w klasztorze, czyli podgląd

Pantryjota pisze:

A u mego ateistycznego wezgłowia leży coś takiego:

Pantryjota pisze:

A to jest kawałek wprowadznia:

Warto dodać, że to ma 300 stron, więc jest poważną pracą doktorską, gdyż ateizm to poważna sprawa.

Pantryjota pisze:

McQuriosum,

A babcia o kapturkach antykoncepcyjnych.

Pantryjota pisze:

McQuriosum,

I o Ojcach Podgrzybkach.

26.03.2013 00:20

Nr 12 – Wizje po grzybach i katolicki śluz pochwowy

Jest taki grzyb, z którego Indianie wydobywali substancję, która wywoływała fajne wizje.
Ja, jako Ojciec Podgrzybek z przyjemnością czytam eseje krytyków filmowych o neurochirurgach i ich opowieściach, jak to przechodzili na drugą stronę i potem wracali.
Mózg gościowi umierał, potem odżywał i ów autorytet z Harwardu zaświadcza teraz o tym, że istnieje życie po życiu. Jako żywo przypomina to rewelacje innych uczonych z USA na temat wzlotów i upadków Tupolewa. Widać jest coś takiego w tym amerykańskim szkolnictwie, co pozwala zgrabnie łączyć naukowcom sacrum i trotylum.
Przyznam się szczerze, że nie przeczytałem całego wpisu na temat wizji profesora od mózgu , bo dziś oglądałem pana Terlikowskiego w telewizji, a dwa grzyby w jeden wieczór to stanowczo za dużo jak na moją kolację.
W dodatku jeszcze przeczytałem wywiad z panią Terlikowską o tym, jak bada codziennie swój śluz pochwowy, co już prawie zupełnie odebrało mi apetyt, zważywszy na jej sugestywne opisy wyglądu tegoż.
Dlatego piszę tę notkę o północy, bo zdaję sobie sprawę, że niejednego może zbrzydzić.
Ale pozostali mogą zaznaczyć swoje stanowisko w obu kwestiach, a nawet mogą skomentować moje wcześniejsze wystąpienia, bo jak Państwo wiedzą, wciąż liczę na kolejne zacytowania w Angorze.
Kto wie, czy wtedy nie wróci do mnie moja była, bo szczere mówiąc, powoli zaczyna mi brakować fantazji w kuchni. A baru mlecznego to tu nie ma w promieniu 100km.

——————————–

Uzupełnienie notki napisanej nocą:

Pojawiły się nowe okoliczności w kwestii wywiadu pani Terlikowskiej dla Wyborczej:

Czy miała pani już jakieś sygnały na temat rozmowy w „Wysokich Obcasach”?

– Ja się bardzo obawiałam ataku czytelników „Wysokich Obcasów” – on pewnie był, ale nie zaglądałam do internetu. Redaktor naczelna uczuliła mnie, by na fora nie zaglądać, więc nie zaglądałam. Sygnały, które docierają z tej naszej strony, która mogłaby mieć nawet za złe, że w „Gazecie Wyborczej” opowiadam o życiu swoim i rodziny, są pozytywne i miłe.

Naprawdę?

– Tak, tak, bo może jednak komuś to świadectwo się przyda. Trzeba rzucać w różne miejsca te kule, może kogoś trafi. Może ktoś zobaczy, że w takim życiu też jest sens. Że wielodzietność to nie jest tylko patologia, tylko że to są naprawdę radosne, szczęśliwe rodziny i warto o nich pisać, pokazywać, że nie trzeba się bać więcej niż dwójki dzieci.

https://www.tokfm.pl/Tokfm/1,103454,13623135,Malgorzata_Terlikowska__Nikogo_nie_potepiamy__ale.html#Cuk

Też uważam, że „co rok to prorok” jest wciąż aktualnym hasłem, który pozwoli nam jako narodowi z optymizmem patrzeć w przyszłość. Bo przecież nie każdy ma takie szczęście, żeby urodzić bliżniaki Kaczyńskie.

Pantryjota pisze:

McQuriosum,

Jej chyba chodziło o rzucanie kul przed wieprze :))