Biała hiena

Wydarzyło się onegdaj tak, że duchowny kościoła rzymsko-katolickiego, dowódca diecezji warszawsko-praskiej abp Hoser, raczył poinformować świat, że biała chrześcijańska Europa zginie, jeżeli nic się nie zmieni. Już jest ostatni dzwonek na bój białej chrześcijańskiej Europy ostatni.

Episcopus Hoser wie, co mówi. Swego czasu ewangelizował bowiem w Rwandzie czarny człowiek Hutu, aby ówże okazał czarny człowiek Tutsi mizerykordię w postaci chińskich maczet i by czarny człowiek Tutsi dar ten z wdzięcznością przyjął. Ewangelizacja się powiodła nadspodziewanie dobrze akurat wtedy, gdy biały chrześcijanin na chwilę opuścił swoją czarną owczarnię. Gdy powrócił, było już poewangelizowane na amen.

Biała chrześcijańska Europa niechybnie zginie, jeżeli nie powróci do chrześcijańskich korzeni. Jeżeli zaś powróci, to biała chrześcijańska Europa zginie, gdyż nikt z taką lubością nie mordował białych chrześcijan jak biali chrześcijanie. Nic nie wskazuje na to, aby z jakiegokolwiek powodu miałoby się to zmienić. Sytuacja wydaje się być bez wyjścia, bowiem jeżeli Europa powróci, to zginie, zaś jeżeli nie powróci, to też zginie.

Franz Hohler, taki jeden, co ma szwajcarskie franki, opowiadał kiedyś taką anegdotę:

W samolocie pasażerskim podróżowało 150 pasażerów. Wszyscy byli biali, ale jeden był czarny, a zatem nie wszyscy byli biali. Takie sformułowanie brzmi jednak dobrze. Można też powiedzieć, że na pokładzie samolotu był jeden czarnoskóry pasażer i 149 pasażerów białoskórych, ale takie stwierdzenie nie jest dobre, ponieważ przeinacza istotę rzeczy. Zatem do 149 białoskórych pasażerów i do jednego czarnoskórego pasażera przemówiła stewardessa informując o awarii statku powietrznego. Ponieważ statek powietrzny tracił wysokość, a statek powietrzny traci wysokość wtedy, gdy jest zbyt ciężki, to pan kapitan poprosił, a stewardessa prośbę pasażerom rączo przekazała, aby jeden z pasażerów zechciał zrobić to, co zrobił pan Holoubek, gdy pan Himilsbach grzecznymi słowy zwrócił się z prośbą do inteligentów, by raczyli opuścić salę restauracji. Gdy stewardessa uprzejmie przekazała prośbę pana kapitana, wszyscy białoskórzy pasażerowie zwrócili swoje białoskóre głowy – nie wiedzieć czemu – w stronę czarnoskórej głowy jednego czarnoskórego pasażera. Prawdopodobnie dlatego, żeby go lepiej widzieć.

Nie wiadomo, czy czarnoskóry pasażer opuścił swoich białoskórych pasażerów, a więc czy się wykazał odwagą cywilną czy też zachował się wręcz odwrotnie, tzn.  czy – nie bójmy się tego słowa! – okazał się być tchórzem. Jeżeli zabrakło mu cywilnej odwagi, to nietrudno jest zrozumieć panią Agnieszkę Romaszewską. Owa, będąca wiceprzewodniczącą Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, napisała dzisiaj bowiem tekst o hienie rozpoczynając swój wywód od stwierdzenia, któremu można tylko przyklasnąć:

„Nie jest łatwo być członkiem organizacji.”

(https://aromasze.salon24.pl/629600,w-sprawie-hieny)

O Samuela

z wykształcenia i zamiłowania filolog, co według Platona oznacza miłośnika naukowej dyskusji. Wszelako mogę też nienaukowo.