Egzorcyzmy Błaszczaka i Pastafarianie, czyli dobre perspektywy dla Bobra

Przyznam się Państwu, że w dniu wczorajszym nawet pięciu minut nie poświęciłem na śledzenie rocznicowych wydarzeń i to nie tylko dlatego, że skupiłem się na celebrowaniu mojej „rocznicy”.
Po prostu lekki niesmak czuję i nawet coś na kształt nudności, gdy pomyślę sobie, że przez kolejne kilkanaście a może nawet więcej lat, co rok i nawet co miesiąc mój kraj będzie obchodził kolejną rocznicę wydarzenia, które ma szansę „godnie”  zastąpić choćby takie rocznice jak np. wybuch 2 Wojny Światowej, a kto wie, czy nawet nie będzie to z czasem  konkurencja dla Powstania Warszawskiego, w którym co prawda zginęło nieskończenie więcej osób niż w Tupolewie, ale nie zginął tam pan Kaczyński (z oczywistych powodów), ani nawet jego mama, która  przebywała wówczas w pewnym oddaleniu od centrum walk o niepodległość.  Nie przepadam za gdybaniem i alternatywnymi wersjami historii, ale tak sobie pomyślałem, że gdyby wowczas pani Jadwiga złożyła jednak swoje życie w ofierze, to uniknęlibyśmy całego ogromu nieszczęść, które spadły na Polskę za sprawą tej donoszonej ciąży bliźniaczej. No ale co się stało to się nie odstanie i musimy teraz jakoś żyć  z tym pozostałym przy życiu bratem.

Dziś z rana, jak to zwykle mam w zwyczaju, zerknąłem sobie na serwisy internetowe i nie skupiając się na wspomnianym temacie odnotowałem jedynie, że przed Pałacem Prezydenckim na Krakowskim odprawiono egzorcyzmy.

W swoim czasie napisałem felieton o „omodlaniu” Sejmu, więc większy wpis o egzorcyzmach raczej sobie daruję – tym bardziej, że rzekome opętanie wielu nie wymienionych z nazwiska osób potwierdza znany pisowski autorytet, poseł Błaszczak. Być może na posła Błaszczaka (i zapewne nie tylko na niego),  jak płachta na byka podziała (lub już podziałała) wiadomość, że decyzji odmawiającej rejestracji  Kościołowi Latającego Potwora Spaghetti nie można jeszcze uważać za ostateczną.

Wiadomo powszechnie, że ten potwór potwornie ubliża większości katoholików i ich obu zbawicielom – temu dawniej  zmartwychwstałemu i temu, który cudem uniknął śmierci w zamachu, opiekując się w tym czasie mamą i kotem. Jednak z dwojga złego chyba lepsze egzorcyzmy, niż obrzucanie pamiątkowych tablic kupą, choć z drugiej strony aż się boję pomyśleć, co może zrobić demon, „wyegzorcyzmowany” w takim miejscu.

Co prawda póki co mam sporo różnych zajęć, ale jak się tylko trochę obrobię, to zapewne skupię się na moim projekcie, czyli kościele pod wezwaniem Łysego Bobra Pantryjoty, wcześniej znanego jako kościół Łysego Bobra Orwocolor. Niestety Orwocolor został nie tylko zwinięty, ale wręcz zlikwidowany, więc muszę go godnie zastąpić, co oczywiście nie będzie łatwe, ale mam silne poczucie misji, więc powinno się udać.

Nie jest moim celem konkurowanie z Potworem, ale staję otworem przed wyzwaniami, które stawia przede mną naród i historia. Jeśli będzie taka potrzeba, to jestem nawet gotów w niepokalany sposób począć tyle notek na ten temat, ile będzie potrzeba, a nawet kilka więcej, jeśli wesprą mnie moi czytelnicy, a wkrótce być może wyznawcy.

Tak mi dopomóż Bóbr

Pantryjota.

O Pantryjota

Dawniej też Pantryjota, a więcej o mnie w stopce.