Katharsis

Co prawda sugerowano mi, że w weekendy szkoda czasu na pisanie notek, bo i tak prawie nikt ich nie czyta, a tym bardziej nie komentuje, zapewne z  uwagi na ciekawsze zajęcia, ale muszę trochę odpocząć po obiedzie a przed zmywaniem, więc coś skrobnę dla świętego spokoju.

Ten wpis będzie starał się dowieść, że nie ma tego złego, co by teoretycznie nie mogło wyjść na dobre, szczególnie społeczeństwu albo wręcz narodowi, oczywiście w tym wypadku naszemu, czyli polskiemu.

To wszystko, co ostatnio „ulało” się i co pokazało nasze najciemniejsze „narodowe” strony i co z pewnością jeszcze nie raz da o sobie znać, było w nas przecież od zawsze. Czasem dość głęboko, „wstydliwie” skrywane, choć oczywiście nie każdy obywatel odczuwał ten wstyd, a niektóre jednostki próbowały nieśmiało podnosić się z kolan już za poprzednich rządów, np. na meczach piłkarskich czy demonstracjach niepodległościowych. Teraz, dzięki przyzwoleniu władzy  i tworzeniu przez nią sprzyjającego klimatu, wszyscy ci, którzy jeszcze nie tak dawno zachowywali choć minimum przyzwoitości, otrzymali może jeszcze niekoniecznie „licencję na zabijanie”, ale to tylko dlatego, że nie każdy potrafi zabić gołymi rękoma, a ustawa o broni póki co jeszcze nie została znowelizowana wedle wzorców amerykańskich. Pozycji wyprostowanej siłą rzeczy muszą towarzyszyć refleksje związane z nieco innym „oglądem” rzeczywistości, a gdy owa rzeczywistość skrzeczy głosami dobywającymi się ust ludzi pokroju nadprezesa i jego przydupasów, to światełkiem w tunelu może być świadomość, że przechodzimy być może właśnie proces oczyszczenia, czyli z łacińska katharsis.

Skoro Niemcy potrzebowali Hitlera, żeby uświadomić sobie, że zabrnęli w uliczkę bez wyjścia, skoro Włosi potrzebowali Mussoliniego, żeby mogli obalić go socjaliści, skoro Hiszpanie musieli przeżyć Franco, żeby potem móc się upajać wolnością, a Japończycy potrzebowali sporej dawki promieniowania radioaktywnego, żeby na pół wieku wybić sobie z głowy imperialne zapędy, to może my potrzebujemy właśnie Jarosława Kaczyńskiego, żeby potem zmieść z powierzchni ziemi (tej ziemi) wszystkie pomniki jego brata i żeby przywrócić ulicom i placom takie nazwy, na widok których obywatele nie będą dostawali białej gorączki.

Może niech więc wypełzną spod ziemi wszyscy antysemici, niech ujawnią się wszyscy zwolennicy kary śmierci za aborcję, niech jeszcze bardziej donośnie zabrzmi głos tych, którzy uważają, że Unia Europejska to zniewolenie, no i oczywiście niech wszyscy prawdziwi katolicy zbiorą się do kupy i „omodlą” tych, którzy w katolickiego boga nie wierzą, w czym na pewno pomogą im księża, którzy nie wierzą w dobre intencje Papieża i modlą się w intencji jego szybkiej śmierci.

Gdy wszystkie fuzle wypłyną i  każdy będzie wiedział kto zacz, zdrowa część narodu być może wymyśli jakąś „szczepionkę” która zostania zaaplikowana zarażonym i dzięki której zaraza zostanie opanowana, zanim nabierze cech pandemii. A jeśli nie szczepionka, to zawsze można wrócić do zabiegu lobotomii, choć to dość kosztowne by było, jeśli należałoby ją zastosować wobec kilku milionów  odszczepieńców. Elektrowstrząsy też wchodzą ewentualnie w grę, o ile pozwoli na to bilans energetyczny kraju. Szkoda, że wedle współcześnie obowiązującego prawa międzynarodowego niedozwolona jest banicja, bo można by na nią skazać co bardziej prominentnych przywódców tego bałaganu, a przyznam, że sam chętnie  bym się dołożył do biletu w jedną stronę dla kilku indywiduów.

No ale jeszcze trochę poczekamy na „kumulację”, a potem wszystko w łapkach Bobra.

Pantryjota

A ponieważ wróciła zima, to ciut mi zawiało to i owo:

O Pantryjota

Dawniej też Pantryjota, a więcej o mnie w stopce.