Każdy może wydać tę płytę, czyli powiew wolności z antypodów

Moi drodzy,

Jak zwykle przypadkowo dowiedziałem się tylko co o istnieniu australijskiej kapeli o oryginalnej nazwie King Gizzard & The Lizard Wizard. Nie mogę jej uwzględnić w moim cyklu o muzycznych starociach, bo powstała w roku 2010, a pierwszą płytę wydała w 2011 i trzynaście od tego czasu, przy czym tylko w roku 2017 pięć, co chyba jest rekordem świata. Grają na 3 gitary, 2 perkusje, bas, klawisze, harmonijkę i jeszcze kilka innych instrumentów i proponują tak różnorodną muzykę, że można się za głowę złapać. Począwszy od punk-rocka, poprzez klimaty acid-rockowe, psychodeliczne i „industrialne”, ciężki metal, aż do muzyki całkowicie akustycznej, a nawet improwizowanego jazzu. Nie zdążyłem jeszcze przesłuchać wszystkich płyt, ale już wiem, że część z tego co usłyszałem jest fantastyczna, a część nie do słuchania jak dla mnie i nie ukrywam, że to też jest fascynujące.

Tym bardziej, że wszystkie płyty w formie MP3 są dostępne w sieci i można sobie je ściągnąć i wyrobić własne zdanie.

Ja jednak szczególną uwagę chciałem zwrócić na absolutny ewenement na rynku muzycznym, czyli album Polygondwanaland, o którym możemy przeczytać co następuje:

Dwunasty album studyjny, Polygondwanaland, został wydany 17 listopada 2017 roku – wolny od wszelkich praw autorskich. Grupa zaapelowała do fanów i niezależnych wytwórni płytowych, aby te tworzyły własne wydania Poly, stwierdzając, że „[Polygondwanaland] jest DARMOWY. Darmowy w sensie wolny. Pobierzcie za darmo i rozdawajcie darmowe kopie jeśli macie ochotę. Nagrywajcie kasety, płyty CD, tłoczcie winyle… Marzył ktoś z Was o własnej wytwórni? No więc teraz świetna jest okazja. Zatrudnijcie kumpli, nagrywajcie płyty i pakujcie w pudełka. Nie jesteśmy właścicielami tej płyty – Wy nimi jesteście. Śmiało – dzielcie się nią i bawcie się dobrze”. Do promocji albumu wykorzystano singiel „Crumbling Castle”, który ukazał się 18 października 2017 roku. Teledysk autorstwa Jasona Galea opublikowano tego samego dnia na Youtube.

Oto ta płyta, moim zdaniem wspaniała:

Dla wielu kapel taki materiał mógłby być ukoronowaniem kariery i przepustką do nieśmiertelności, a oni oddali to za friko. Niesłychane. To muzyka bardzo dojrzała, w wielu fragmentach wyrafinowana melodycznie, harmonicznie i rytmicznie, czyli pod każdym względem:), pięknie brzmiąca, kapitalnie zagrana, rzekłbym nawet, że na swój sposób „uduchowiona”, a to nie zdarza się często i myślę, że w ramach „wolnej muzyki” nie zdarzyło się być może nigdy. Myślę, że jest w niej również sporo „Australii” w sensie tego „ducha” o którym przed chwilą wspomniałem.

Podsumowując –  rewelacja i powód do głębokiego wzruszenia, przynajmniej dla mnie.

Usiądźcie wygodnie i posłuchajcie w skupieniu całości, a z pewnością nie pożałujecie.

A ja ciekaw jestem wszystkich pozostałych wydawnictw, bo coś mi się wydaje, że ciężko będzie znaleźć coś lepszego. Inna sprawa, że ta płyta, w przeciwieństwie do innych tej kapeli, jest dość „jednorodna” stylowo, co dla jednych może stanowić zaletę, a dla innych wadę. Tak więc dla tych moich czytelników, którzy nie czują się dobrze w takich akurat klimatach, coś stricte akustycznego, czyli „zwykłe” piosenki tej niezwykłej kapeli z antypodów:

A na koniec zespół na żywo i strona w WIKI:

https://pl.wikipedia.org/wiki/King_Gizzard_%26_the_Lizard_Wizard

Ciekaw jestem jak potoczą się ich dalsze losy, bo przecież jeszcze dość młodzi są.

Pantryś

O Pantryjota

Dawniej też Pantryjota, a więcej o mnie w stopce.