Ksiądz dukał życzenia z kartki, a puchowy śniegu tren otulał świątynię

Moi mili,

Wspomniałem w komentarzu do poprzedniej notki o nowej i oto jest:

Siedzę w sanatoryjnej stołówce przy 6-cio osobowym stole z 4 paniami i jednym panem, ale pan  specjalnie się  nie odzywa, więc nie będzie bohaterem tego wpisu.

Przy okazji: stołów jest 36, wiec kto ma kalkulator może łatwo obliczyć, ile osób się mieści przy maksymalnym obłożeniu turnusu.

Jeśli chodzi o panie, to ostatnio przy stole króluje temat Świąt, co oczywiście nie dziwi, niemniej jednak ciekawe jest dla mnie posłuchać, jak panie odnajdują się w tym okresie. Przy okazji dodam, że wedle mojej oceny, owe panie o okresie rozumianym jako damska przypadłość już dawno zapomniały i choć nie musi to mieć związku z tematem notki, to jednak może, o czym zaraz się Państwo przekonacie.

No więc moje panie wczoraj zostały zdegustowane na mszy, na którą jak jedna żona udały się do lokalnego kościoła. Zdegustował je lokalny kapłan, który wedle ich relacji dukał życzenia z kartki, a cała impreza zajęła ponad 1.5 godziny. Co gorsza, idąc do kościoła szły po zielonym, a wychodząc napotkały białe, gdyż akurat w czasie mszy doszło do opadów śniegu. Tak więc atmosfera była i jest nadal raczej Bożonarodzeniowa niż Wielkanocna i mam nadzieję, że to długo nie potrwa, bo nie mam sprzętu do łażenia po górach zimą a i rower się w tej sytuacji nie przyda, że nie wspomnę o tym, że tuż przed wyjazdem zmieniłem gumy na letnie.

Kolejnym tematem poruszonym przy stole był problem z ugotowaniem jajek, które jutro będzie święcić ksiądz na stołówce. Na szczęście jedna z pań dostała ofertę ugotowania ich u jakichś panów, którzy podobno dysponują kuchenką. Jak rozumiem, surowego jajka nie można święcić, choć nie bardzo wiem dlaczego. Być może chodzi po prostu nie tyle o sam akt strzelisty poświęcenia, ile o konsumpcję poświęconego, choć nie sądzę, żeby to miało wpływ na jego smak.

No i już na koniec tej krótkiej notki „podsłuchany” fragment rozmowy dwóch pań, za którymi szedłem po wyjściu ze stołówki. Otóż panie rozmawiały o relacji innej pani z pewnym panem i nagle uszy me jak obuchem uderzyła informacja, że ów pan z nią „obcował” co samo w sobie co prawda nie jest szokujące, ale użycie tego określania już trochę tak, przynajmniej dla mnie.

Nie wiem co sądzą na ten temat moi goście, ale pewnie niedługo się dowiem. A póki co poobiednia herbatka a potem spacer, jeśli nie będzie burzy śnieżnej. Następnie ping-pong, kolacja i znów wrócę na forum, bo to w końcu mój pantryjotyczny obowiązek.

A tak przy okazji: zwróciliście Państwo uwagę na doskonałość formy i błyskotliwość tego napisanego „na kolanie” felietoniku ? Niby nic, a wszystko się zgadza, prawda ?

W końcu było się porównywanym ze Słonimskim nie od parady :)) Co prawda zapewne dla jaj, ale to akurat pasuje do meritum.

Podobnie zresztą jak ten pan kos:

———————————————————————————————————-

Dopisane po kolacji:

Finalne podejście pod sanatorium:

Biedne kwiatki i celowo wolna migawka:

A na tym zdjęciu (bez żadnego kadrowania) daje się wyczuć pewien element grozy :

A to mała zagadka: kto zgadnie co przedstawia ta fotka ?

A na koniec jeszcze raz zaśnieżony Iwonicz na fotce przypominającej nieco akwarelę, choć bez użycia żadnych dodatkowych efektów cyfrowych:

W trakcie robienia tych zdjęć raz mi się aparat ” zawiesił” co zdarzyło się po raz pierwszy. Może było mu za zimno, albo po prostu zawsze musi być kiedyś ten pierwszy raz. Miałem jeszcze pomysł, żeby zamieścić fotkę wykonaną w trakcie porannych ablucji, ale skoro nie ma chętnych do mojej sypialni, to sobie odpuściłem. Z siłowni też nie będę zamieszczał, bo jest kiepska (siłownia). Może z ping-ponga, ale muszę przemyśleć temat. Najbardziej bym chciał z okładu borowinowego, więc zobaczę, co się da zrobić.

A teraz jestem już po kolacji i wybieram się na basen i do sauny do sanatorium po sąsiedzku. Może tam spotkam jakąś chętną panią ? Tym bardziej, że znów intensywnie pada, wiec mniejsza szansa, że panie spacerują po mieście, nie mówiąc o górach.

Pantryś.