Na Wyspach Owczych się nie randkuje

Przyznam szczerze, że kilka dni temu myślałem, że z okazji 1 Maja napiszę notkę o tym, jak to jeszcze przed rewolucją dziadek mój walczył o prawa ludu pracującego miast i wsi na Śląsku Cieszyńskim, bo wspomnienia którymi dysponuję, są z pewnością ciekawym przyczynkiem do świętowania w tym szczególnym dniu, który dzięki zawłaszczeniu go przez komunistów stał się w pewnym momencie dość „wstydliwą” rocznicą, a szkoda. Ale trochę przypadkowo trafiłem na wiadomym salonie na notkę, które dokładnie „wstrzela” się w ten temat, więc tylko ją podlinkuję, a sam zajmę się czymś zupełnie innym.

https://www.salon24.pl/u/kurjer/863103,czerwona-awangarda-niepodleglej-1-maja-1918-na-slasku-cieszynskim

To „inne” to w pewnym sensie kontynuacja mojego wpisu o o likwidacji jednego z krajowych portali, na którym można było sobie kogoś poznać, a następnie dać upust, oczywiście przy akceptacji obu stron i w dowolnym zakresie. I oto dziś czytam w Gazecie, że na Wyspach Owczych wszystko wygląda dużo prościej:

Język farerski nie uwzględnia randki. Pewnie dlatego, że nie uwzględnia jej też samo życie. No bo jak tu iść do knajpy, kiedy w twojej miejscowości żadnej nie ma? Jak iść na romantyczny spacer, kiedy wiatr chce ci urwać głowę, a deszcz pada przez dwie trzecie roku? Jak iść na potajemną schadzkę we wsi, w której wszyscy się znają i niczego nie da się ukryć? Wreszcie: po co randkować, kiedy już się wszystko wie o swoim wybranku?

https://wyborcza.pl/duzyformat/7,127290,23323748,rewolucja-seksualna-na-wyspach-owczych-farer-nie-randkuje.html#Z_BoxGWImg

Jak żyć w kraju, w którym nie istnieje pojęcie randki panie prezesie, no jak?

Nieprzypadkowo kieruję to fundamentalne pytanie do pana prezesa, gdyż każdy wie, że Jarosław Kaczyński jest autorytetem uniwersalnym i z pewnością mógłby pełnić wiele funkcji na Wyspach Owczych. Począwszy od zwykłego pasterza, który wychodząc rano z „bacówki” przeciąga się lubieżnie i mówi do sympatycznej owieczki wychodzącej za nim „ech, gdybyś ty jeszcze gotować umiała”, a skończywszy na stanowisku prymasa, o ile takie tam funkcjonuje.

Ja zaś tutaj podobno pełnię rolę Sierżanta Pieprza i prowadzę klub samotnych serc, co sugeruje jedna z pań związanych w swoim czasie z naszym forum. Przyznam szczerze, że takie sugestie bardzo mnie dowartościowują, bo jakiekolwiek analogie z tak szacowną postacią muszą powodować, że moje ego nadyma się w sposób wręcz niesłychany i aż się boję, czy to się źle dla mnie nie skończy.

Od wydania Sierżanta minie za miesiąc dokładnie 51 lat, więc na koniec tej krótkiej notki posłuchajmy sobie piosenki z tej płyty, która we mnie osobiście wywołuje refleksje o naturze czasu:

No i jeszcze informacja, że w miesiącu kwietniu pobiliśmy tegoroczny rekord odwiedzin na forum, bo licznik zanotował liczbę 6487. Wygląda na to, że im więcej osób tu zagląda, tym mniej pisze, no ale zobaczymy, czy ta tendencja się utrzyma. Było by zabawne pobić kolejny rekord przy całkowitym braku wpisów i komentarzy, choć to raczej mało prawdopodobne.

Pantryś

O Pantryjota

Dawniej też Pantryjota, a więcej o mnie w stopce.