Ołów

Wpływ ołowiu na środowisko

Ołów przechodzi do ekosystemów i przez nie. Ołów atmosferyczny osadza się na powierzchniach roślinnych, gruntowych i wodnych. Chemiczne i fizyczne właściwości ołowiu i procesy biogeochemiczne w ekosystemach wpływają na ruch ołowiu przez ekosystemy. Metal ten może oddziaływać na wszystkie składniki środowiska i może przemieszczać się przez ekosystem, aż osiągnie równowagę. Ołów gromadzi się w środowisku, ale w pewnych środowiskach chemicznych zostaje przekształcony w taki sposób, aby zwiększyć jego rozpuszczalność (np. Formacje siarczanu ołowiu w glebach), jego biodostępność lub jego toksyczność.
Ogólnie rzecz biorąc, istnieją trzy znane sposoby, w których ołów może niekorzystnie wpływać na ekosystemy. Populacje mikroorganizmów mogą być usuwane przy stężeniu ołowiu w glebie wynoszącym 1000 części na milion (ppm) lub więcej, co spowalnia tempo rozkładu materii. Na populacje roślin, mikroorganizmów i bezkręgowców mogą mieć wpływ stężenia ołowiu w zakresie od 500 do 1000 ppm, pozwalające na zastąpienie bardziej tolerancyjnych na populacje populacji tego samego lub innego gatunku. To zmienia rodzaj aktualnego ekosystemu. Przy wszystkich stężeniach ołowiu w powietrzu atmosferycznym dodanie ołowiu do roślin i powierzchni zwierząt może zapobiec normalnemu procesowi biochemicznemu, który zmniejsza pulę wapnia u zwierząt wypasanych i organizmów rozkładających martwą materię.

Skąd  ołów w środowisku

Głównymi źródłami ołowiu wchodzącego do ekosystemu są atmosferyczne źródła ołowiu (głównie z emisji samochodowych), wiórów farby, zużytej amunicji, nawozów i pestycydów oraz akumulatorów kwasowo-ołowiowych lub innych produktów przemysłowych. Transport i dystrybucja ołowiu z głównych źródeł emisji, zarówno stałych, jak i ruchomych, odbywa się głównie drogą powietrzną. Podczas gdy większość ołowiu odprowadzanego do powietrza wypada blisko źródła, około 20 procent jest szeroko rozproszone. Badania wykazały, że pomiary zawartości ołowiu w lodach Grenlandii wzrosły i spadły wraz ze wzrostem i spadkiem wykorzystania benzyny ołowiowej w Stanach Zjednoczonych w Eurazji i Kanadzie w ciągu ostatniego stulecia (Dowody izotopowe na źródło ołowiu w Grenlandii od końca lat 60.

Wpływ ołowiu na glebę

Wiadomo, że ołów gromadzi się w glebie, szczególnie w glebie o wysokiej zawartości związków organicznych. Ołów osadzony na ziemi jest przenoszony do górnych warstw powierzchni gleby, gdzie może być przechowywany przez wiele lat (do 2000 lat). W niezakłóconych ekosystemach materia organiczna w górnej warstwie powierzchni gleby zachowuje atmosferyczny ołów. W glebach uprawnych ten ołów jest mieszany z glebą do głębokości 25 cm (tj. W strefie korzeniowej). Ołów atmosferyczny w glebie będzie  przechodzi  do mikroorganizmów i wypełnia łańcuchy pokarmowe, aż do osiągnięcia równowagi.

Nierównomierne rozmieszczenie ołowiu w ekosystemach wypiera inne metale z miejsc wiązania w materii organicznej. Utrudnia rozpad chemiczny nieorganicznych fragmentów gleby, a ołów w glebie może stać się bardziej rozpuszczalny, dzięki czemu rośliny będą łatwiej dostępne dla związków ołowiu.

Wpływ ołowiu na rośliny

Rośliny na lądzie mają tendencję do wchłaniania ołowiu z gleby i zatrzymują większość tego w swoich korzeniach. Istnieją dowody na to, że liście roślin mogą również być porażone przez ołów (i możliwe jest, że ten ołów jest przenoszony do innych części rośliny). Pobór ołowiu przez korzenie rośliny może zostać zmniejszony poprzez zastosowanie wapnia i fosforu do gleby. Niektóre gatunki roślin mają zdolność akumulowania wysokich stężeń ołowiu.

Pory w liściach rośliny wpuszczają dwutlenek węgla potrzebny do fotosyntezy i emitują tlen. Zanieczyszczenie ołowiem pokrywa powierzchnię liścia i zmniejsza ilość światła docierającego do niego. Powoduje to zahamowanie wzrostu lub zabicie roślin poprzez zmniejszenie szybkości fotosyntezy, hamowanie oddychania, stymulowanie wydłużania komórek roślinnych wpływających na rozwój korzeni; powodując przedwczesne starzenie.
Ołów w powietrzu może być przenoszony do roślin bezpośrednio przez opadanie lub pośrednio poprzez pobieranie z gleby. Na wzór i stopień akumulacji ołowiu w dużej mierze wpływa stan wzrostu roślinności; tj. okresy aktywnego wzrostu na wiosnę w porównaniu z okresami niskiego wzrostu przez jesień i zimę.

Wpływ ołowiu na mikroorganizmy

Istnieją dowody na to, że ołów w stężeniach od czasu do czasu znajdowanych w pobliżu poboczy dróg (tj. 10 000 – 40 000 ppm suchej masy), może zniszczyć populacje bakterii i grzybów na powierzchni liści i w glebie. Może to mieć znaczący wpływ, biorąc pod uwagę, że wiele z tych mikroorganizmów stanowią istotną część łańcucha pokarmowego. Populacje mikroorganizmów prawdopodobnie zostaną zastąpione przez inne z tego samego lub innego gatunku, chociaż mogą one być mniej wydajne w rozkładaniu materii organicznej. Dowody wskazują również, że mikroorganizmy mogą uczynić ołów bardziej rozpuszczalnym, a przez to łatwiej wchłanianym przez rośliny. Oznacza to, że bakterie wydzielają kwasy organiczne, które obniżają pH w bezpośrednim sąsiedztwie korzenia rośliny.

Wpływ ołowiu na zwierzęta

Ołów wpływa na centralny układ nerwowy zwierząt i hamuje ich zdolność do syntezy czerwonych krwinek. Stężenie ołowiu we krwi powyżej 40 μg / dl może powodować obserwowane objawy kliniczne u zwierząt domowych. Wapń i fosfor mogą zmniejszać wchłanianie ołowiu przez przewód pokarmowy. Raport US EPA uogólnia, że ​​regularna dieta wynosząca 2-8 mg ołowiu na kilogram masy ciała na dzień w dłuższym okresie czasu spowoduje śmierć większości zwierząt. Wypas zwierząt jest bezpośrednio dotknięty przez spożycie paszy i paszy skażonej ołowiem w powietrzu, a nieco pośrednio przez pobranie ołowiu przez korzenie roślin. Bezkręgowce mogą także akumulować ołów w ilościach toksycznych dla swoich drapieżników.

Ołów i masa ołowiu mogą poważnie wpływać na poszczególne organizmy i zagrażać ekosystemom. Po upływie trzech do dziesięciu dni od zjedzenia ptactwa wodnego, trucizna dostanie się do krwioobiegu i przeniesie się do głównych narządów, takich jak serce, wątroba i nerki. W dniach od 17 do 21 dnia ptak zapada w śpiączkę i umiera. Po spożyciu ołowianego śluzu obserwowano toksyczność ołowiu u gęsi i czarnych łabędzi, kilku gatunków kaczek (w tym czarnych kaczek i kaczek piżmowych). Ołów organiczny jest dużo łatwiej pochłaniany przez ptaki i ryby. Organizmy wodne pobierają nieorganiczny ołów przez przeniesienie ołowiu z wody i osadów; jest to stosunkowo powolny proces. Ołów organiczny jest szybko pobierany przez organizmy wodne z wody i osadów. Zwierzęta wodne są narażone na działanie ołowiu przy stężeniach wody niższych niż wcześniej uważano za bezpieczne dla dzikiej przyrody.

Co z ludźmi ?

Skoro jesteśmy na końcu łańcucha pokarmowego bo jemy zarówno rośliny jak też zwierzęta więc truci jesteśmy z trzech kierunków jednocześnie. Powietrze zawiera ołów, rośliny zawierają ołów i zwierzęta zawierają ołów.

Pozdrawiam specjalnie z tego miejsca mieszkańców Miasteczka Śląskiego i okolicy.

O Quartz

Nic szczególnego