Przychodzisz do mnie…

przychodzisz do mnie…

przychodzisz do mnie noc po nocy,

śnisz mi się długo i boleśnie — —

patrzę w twe oczy, a twe oczy

są jak dwa zimne światła z lodu.

Wyciągam ręce do twych dłoni:

twe dłonie są jak ostre noże;

chwytam twe małe drogie stopy:

twe stopy są jak ostre ciernie.

I budzę się od krwi na rękach,

na dzień się budzę długi, smutny — —

przychodzisz do mnie noc po nocy

śnić mi się długo i boleśnie.

Kazimierz Przerwa-Tetmajer  Erotyki

Księgarnia J. Czerneckiego,   Kraków,   1902

Cześć,

Któż nie kochał sie w poezji młodopolskiej, jej uniesienia, nadwrażliwość i nieograniczona wyobraźnia przedstawień duszy chorej z miłości.

Jestem choryn z miłości do dzisiaj więc zachwyca mnie ona do chwili obecnej.

Pozdrawiam