Przyjaciel – umarł dziś

 Janku, 25 lipca 2013 roku siedzieliśmy we dwóch w Twoim pokoju na pierwszym piętrze w puckim hospicjum,  które to Ty 'powołałeś” do życia. 

Oglądaliśmy wiadomości telewizyjne, w których była relacja z katastrofy kolejowej w Santiago de Compostela, mogę teraz z całą pewnością napisać ze tego dialogu nigdy nie zapomnę, dialogu tego nie można literalnie powtórzyć, o czym obaj wtedy doskonale wiedzieliśmy. Wnioski z tej rozmowy były tak oczywiste…

Za to mogę z calym spokojem napisać że byłeś jednym z najbardziej niebanalnych interlokutorów jakich poznałem wśród tzw 'czarnuchów’.

Zawsze będę mógł Ciebie wytłumaczyć, Twoje postępowanie.  Rozumiałem Twoje czyny, czym się kierowałeś gdy n/p w ramach swego klarownego poczucia sprawiedliwości prowokowałeś starszych czarnuchów do wystąpień wbrew ich własnemu,  obłudnemu wizerunkowi. Mogę spokojnie napisać że nie lubiłeś tej koteryjnej hierarchii koscielnej, dlatego wybrałeś sobie niezależność w Pucku.

Szanowni Czytelnicy.

Nie mogę wiecej napisać. Teraz. Mógłbym czegoś pożałować, lepiej przemilczeć niż napisać zbyt dużo. 

O Janku Kaczkowskim, którego dziś żegnam: Porządny człowiek,  w swoim życiu kilka razy nie miał wyboru aby inaczej postępować, z pewnością dał swemu życiu  nieprzeciętny sens. Umiał liczyć… Wśród czarnuchów był jednym z kilku na całą diecezję, który często NAPRAWDĘ miał coś do powiedzenia.

Jedną rzeczą mogę się pochwalić,  podczas jednej z rozmów, gdy Go przyciskałem do ściany, trzymając się żelaznej logiki  powiedział do mnie:”Odpi3rdo się”.

:))

Janek! Wiem że się nie bałeś! Salve!

O ViC-Thor

jestem ktory jestem, ale mnie nie było i kiedyś nie będzie i tak mi dopomoże Budda i Bobry.