Toyachuj rozmienia się na drobne

W związku z sezonem ogórkowym w polityce zajrzałem tym razem nie na blog niejakiego Goryllusa, tylko wręcz przeciwnie, przynajmniej, jeśli chodzi o tuszę:

Czy ta sylwetka kogoś przypomina moim wiernym czytelnikom i autorom tego forum?

Dodam, że  zdjęcie jest zrzutem z filmu sprzed niemal roku:

więc można domniemywać, że głodowa opuchlizna rośnie, szczególnie w kontekście tego, o czym zaraz będzie.

Podobno psy upodabniają się do swoich panów, a ten ma tylko jednego pana, oczywiście nie licząc Pana w niebiesiech, wiec nie dziwota, że obaj tyją, choć jeden jest na państwowym wikcie, a drugi żebrze na blogu. Ostatnio pisał, że znów jest zmuszony prosić wyjątkowo (??) o wsparcie, a za kilka dni podał, że jeszcze brakuje mu ok. 1000zł, żeby przetrwać.

Kto nie wierzy, że tak można, niech sobie wejdzie na bloga i sprawdzi.

Ostatnio zaś ogłosił akcję pod prowokacyjnym tytułem „Złotówka dla Toyahuja”, która polegała na tym, że wielbiciele mieli przelewać na jego konto złotówkę, a on te pieniądze wspaniałomyślnie ma przekazać na rzecz jakiejś parafii. Akcja została zakończona, zebrał podobno jakieś 141 zł i wyszło mu, że ma mniej więcej 300 wielbicieli, bo pozostali z jakichś tam powodów nie mogli wpłacić.

Dziwnym trafem (a może wcale nie dziwnym), kiedy wziął udział w wyborach do parlamentu jakiś czas temu, oczywiście jako członek z ramienia, uzyskał coś ok. 400 głosów i mimo, że był to najgorszy wynik na liście z której startował, uznał to za swój sukces. Ostatnio trochę ubolewa nad faktem, że ten jego „target” nie może w żaden sposób przekroczyć magicznej liczby 300 przydupasów, a przecież każde dziecko wie, że w niektórych okolicznościach 300 osób może niemal zmienić bieg historii, albo chociaż zapisać się w jej annałach. Aż się boję pomyśleć, że ja mogę mieć nawet jeszcze mniej wielbicieli, no ale za to jestem prawie pewien, że większość z nich to wielbicielki i to mnie jeszcze jakoś trzyma na powierzchni tego bagna.

Jednak nadal nie bardzo rozumiem, jak to jest możliwe, że pisarz, który wydał do tej pory 7 książek i który udziela na ten temat wywiadów gdzie tylko się da, np. tutaj:

jednocześnie potrafi na bezczelnego oficjalnie ogłaszać na blogu, że brakuje mu jeszcze około tysiaka na bieżące potrzeby bytowe.

No ale skoro tak można, to może i ja powinienem coś ogłosić, jak myślicie?

Np. ile datków zebrałem przez cały okres prowadzenia tego forum na rzecz jego istnienia. Jest to dość łatwe do ustalenia, bo wpływają na jedno, stare, nieużywanie do innych celów konto i sobie tam leżą nieruszane, jako świadectwo prawdy. No może nieco się zagalopowałem, pisząc „wpływają” ale podobno darowanemu datkowi nie zagląda się w chronologię. Tak czy owak Toyachuj to dla mnie krajowy wzorzec człowieka upadłego do upodlenia, albo po prostu typowy przykład polskiego cwaniaka, wywodzącego się z chłopstwa małorolnego, dla którego nie ma żadnych granic bezczelności.

Pewnie, że pisać o kimś takim to marna sztuka, ale moje „pantryjotyczne” motywacje czasem są tak silne, że nie mogę się powstrzymać. A że przychodzi mi to łatwo jak pierdnięcie po sutym posiłku, to i dziś coś skrobnąłem przed udaniem sę na wieczorne ćwiczenia fizyczne do mojej mini siłowni, zlokalizowanej w piwnicy. Dzięki tym ćwiczeniom od mniej więcej 25 lat utrzymuję stałą wagę w granicach 80 kg i nie zamierzam zejść z tej drogi nawet wówczas, gdy będzie mi się dużo lepiej powodziło i gdy zostanę w końcu znanym pisarzem, w czym mi dopomóż Bóbr i przenajświętsze żeremie.

Pantryjota

Ps:

Miałem mały dylemat odnośnie pisowni słowa „Toyachuj”, gdyż pisarz pisze je przez samo h, podczas gdy powszechnie wiadomo, że to słowo poprawnie powinno się pisać przez ch i to we wszystkich przypadkach, a więc również w przypadku pana Toyaha.

https://pl.wiktionary.org/wiki/chuj

O Pantryjota

Dawniej też Pantryjota, a więcej o mnie w stopce.