W twoje cudne, cudne, cudne oczy

Kfiatushek pisze:

Dlaczego, drodzy Panowie, nie możecie nas częstować takimi kąskami na wstępie?! Czasem dobry tekst zastępuje spory kawał gry. Wstępnej.

Kfiatushek pisze:

Wiosna wiosną, a ja marzę o takim trubadurze w łożu, co potrafi „w trakcie i bez zadyszki” zarecytować jakiś fragment z Tetmajera:
Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu,
kiedy w lubieżnym zwisa przez ramię przegięciu,
gdy jej oczy zachodzą mgłą, twarz cała blednie
i wargi się wilgotne rozchylą bezwiednie.

Lubię, kiedy ją rozkosz i żądza oniemi,
gdy wpija się w ramiona palcami drżącemi,
gdy krótkim, urywanym oddycha oddechem
i oddaje się cała z mdlejącym uśmiechem.

I lubię ten wstyd, co się kobiecie zabrania
przyznać, że czuje rozkosz, że moc pożądania
zwalcza ją, a sycenie żądzy oszalenia,
gdy szuka ust, a lęka się słów i spojrzenia.

Lubię to – i tę chwilę lubię, gdy koło mnie
wyczerpana, zmęczona leży nieprzytomnie,
a myśl moja już od niej wybiega skrzydlata
w nieskończone przestrzenie nieziemskiego świata.

K. Przerwa-Tetmajer, „Lubię, kiedy kobieta…”