Winnetou po śląsku

Kilka dni temu „skakałem” po kanałach i trafiłem na jeden z popularnych w swoim czasie filmów o szlachetnym wodzu Apaczów, słynnym Winnetou. Jak starsi forumowicze pamiętają, były to produkcje kinematografii NRD, zazwyczaj w koprodukcji z Jugosławią czy innymi tego typu krajami, gdzie dostępne były odpowiednie plenery. Indianie mówiący po niemiecku zawsze wzbudzali we mnie mieszane uczucia, tym bardziej, że tego języka nie znam ani w ząb. Tym razem jednak z trudnością rozumiałem tekst lektora i nawet zawołałem moją drugą połowę na pomoc. Ona od razu zauważyła, że jestem na jakimś „śląskim” kanale i w związku z tym lektor też mówi po ichniemu. Tak więc francuski aktor Pierre Brice grający Apacza „w oryginale” mówi na ekranie po niemiecku, a ja słyszę, że goda po śląsku, co pomijając inne „artystyczne” aspekty tego dzieła powoduje, że natychmiast przełączam kanał.

I pomyśleć, że w młodości pochłaniałem te książki Maya jak nie przymierzając jakiś jamochłon i do dziś mam 3 tomowe wydanie kupione przez dziadka w antykwariacie, bo w tamtych czasach w zwykłej księgarni raczej trudno było je upolować. Byłem też kiedyś z ojcem w Sali Kongresowej na filmie „Skarb w Srebrnym jeziorze” i do dziś pamiętam ten Technicolor i ogromny ekran. 1.5 godziny przygód w pięknych okolicznościach przyrody zleciało jak z bicza strzelił:

Ciekawe, że Pierre Brice pojawia się w czołówce dopiero na samym końcu, no ale może to dlatego, że w latach 60 nie wypadało umieszczać Indianina na początku listy płac, nawet, jeśli był Francuzem. A dziewczyna bardzo ładna, prawda?

Być może niektórzy pamiętają, że na zapomnianym już Salonie prowadziłem kiedyś blog o kinie, więc kto wie, czy nie wrócę do tej tematyki na własnych śmieciach, bo przecież mam „interdyscyplinarny” umysł i stać mnie na wiele.

Pantryś

O Pantryjota

Dawniej też Pantryjota, a więcej o mnie w stopce.