Wolny banita, czyli kaczy exodus

Szanowni,

Dostaję co jakiś czas sygnały na priva, że portal nasz jest nadmiernie upolityczniony, co niektórych zniechęca do pisania i komentowania tutaj. W zasadzie zgadzam się z tą opinią, ale przecież nie mogę nikomu narzucać tematyki notek, a skoro dominuje „wkurw polityczny”, to nic na to nie poradzę. Oczywiście zachęcam autorów do publikowania wpisów na inne tematy, bo gdy powróci normalność to będą jak znalazł, a i na bieżąco można przecież komentować nie tylko działania dewiantów i psycholi. Póki co jednak warto zastanowić się, jaki los powinniśmy zgotować prezesowi i jego poplecznikom, gdy suweren powie dość.

Moim zdaniem, gdy przeminie czas Kaczora, kwestią wagi państwowej będzie zesłanie go na banicję, bo nie wyobrażam sobie, żeby ktoś taki mógł dłużej pozostawać na terenie kraju, który próbował doprowadzić do ruiny. Co prawda w dzisiejszych czasach banicja jest zakazana w prawie międzynarodowym, ale nie po to Polska wstała z kolan, żeby przejmować się nieżyciowymi zakazami.

Oczywiście można by go skazać razem z tym całym Du.ą i pozostałym towarzystwem i przetrzymywać do skutku w jakimś zakładzie o zaostrzonym rygorze, ale nie można przecież spełniać marzeń w ramach surowego wyroku, a każdy wie, że największym kompleksem prezesa jest to, że nigdy nie siedział, co nie przystoi prawdziwemu patriocie z matki sanitariuszki i ojca Rajmunda.

Sugerowane przez elementy wywrotowe wystrzelenie kaczora w kosmos nie wchodzi w grę z prostego powodu: otóż przestrzeń kosmiczna i tak już jest bardzo zaśmiecona, a z drugiej strony próżnia wyróżnia, więc niech już lepiej lata ten manekin Muska, który ma chociaż taką zaletę, że umie prowadzić. Chyba, że pojawi się możliwość wysłania pana Jarosława bezpośrednio w kierunku jakiejś czarnej dziury, poza horyzont zdarzeń, no ale póki co,  raczej się na to nie zanosi.

„Zbanowanie” prezesa i pozbawienie go dostępu do żłobu finansowanego ze srebrników zachachmęconych w trakcie prywatyzacji „Srebrnej” i nie tylko spowoduje, że jego aktywa będą dokładnie rozliczone a dni policzone  i będzie musiał się sprężać, żeby wykonać szybki, ostatni rachunek sumienia. I tak ma szczęście, że nie dopadło go stwardnienie zanikowe boczne, bo stwardniały kaczor to musi być widok nie do zniesienia, nawet dla prawdziwego pantryjoty.

Całe szczęście, że odejdzie bezpotomnie, gdyż taki był widać boski plan. Chyba, że w młodości używał tego wynalazku:

Być może tata też używał i dzięki temu pojawiło się na świecie tylko dwóch bliźniaków, z których ostał się jeden, ale przecież nikt nie trwa wiecznie, więc bądźmy dobrej myśli. Skoro katolicki ksiądz profesor może życzyć panu papieżowi szybkiej śmierci, to ja tym bardziej mogę życzyć panu prezesowi wszystkiego najlepszego, oczywiście mając na myśli dobro wspólne.

Z Bobrem

Pantryś

O Pantryjota

Dawniej też Pantryjota, a więcej o mnie w stopce.