Zmiana płci ostatnią szansą prezesa

Przeglądając wpisy opublikowane w ostatnim roczniku lubczasopisma „Bracia mniejsi” ze zdumieniem zauważyłem, że aż dwie notki poświęciłem kwestiom płciowym, a konkretnie płci pana prezesa, ze wszelkimi tej płci konsekwencjami. A skoro tak, to zamieszczam obie bez komentarza, w porządku chronologicznym.

Śmieszą mnie do dziś, więc chyba są niezłe.

07.02.2013 15:43

Prezes zmienia płeć, czyli vabank.

Kolejne, 17 już z rzędu przegrane wybory, wprowadziły sztab prezesa PiS w grobowy nastrój. Wszyscy liczyli na coś w rodzaju 17 mgnienia wiosny, a tu taka wtopa….

Sprawa była o tyle poważna, że tym razem Jarosław przegrał w bezpośrednim starciu z panią Grodzką.

Przegrał co prawda tylko 15% różnicą głosów, ale biorąc pod uwagę fakt, że tuż przed nim uplasował się Aleksander Kwaśniewski, a pan Gowin odpadł już w 1 turze, to sytuacja była śmiertelnie poważna.

Wybór tego babochłopa na Prezydenta RP i Janusza Palikota na premiera, z pewnością mógłby być gwoździem do trumny dla dobiegającego 70-tki bojownika o wolność i niepodległość, dla tej ikony ruchu Prawi i Smoleńscy, dla człowieka, który służbę dla idei przedkładał zawsze nad życie osobiste i dla którego Polska była jednocześnie matką, żoną i kochanką.

Mógłby, gdyby nie inwencja posła Hofmana, który mimo konfliktu z kotem prezesa wciąż stanowił pewną wartość dodaną dla partii i którego Jarosław traktował czasem jak syna, waląc go po pysku za najdrobniejsze przewinienie. Dzięki silnej, ojcowskiej ręce, poseł miewał w takich momentach chwile erupcji intelektualnej, o którą zawsze było tak trudno w szeregach Prawych i Smoleńskich.

Kiedy sztab siedział z opuszczonymi głowami, pogrążony w powyborczym stuporze, a prezes kończył swoje przemówienie o kolejnym sukcesie, który tylko głupcy i zdrajcy mogą uznać za porażkę, poseł Hofman doznał nagłego oświecenia, choć tym razem nie wziął po pysku. Kiedy umilkły frenetyczne oklaski i Jarosław schodził z mównicy, potknął się o rozwiązane sznurowadło i ani chybi wywinąłby orła bez korony, gdyby nie to, że poseł Hofman już tam był i uratował prezesa od kolejnego upadku, który w tej sytuacji mógłby się nieżyczliwym źle skojarzyć. Prezes podziękował chłodnym spojrzeniem, a poseł szybko zajął jego miejsce na mównicy, choć nie przewidywał tego porządek obrad.

Popukał w mikrofon i zaczął mówić.

Początkowo nikt go nie słuchał, bo większość sztabowców nie lubiła tego bufona, płaszczącego się na wycieraczce prezesa, ale w miarę upływu czasu można było zauważyć narastające zainteresowanie i wyraźnie coś wisiało w zatęchłym powietrzu zabytkowej, ale nieremontowanej od 1955 roku Sali Kongresowej.

Nasza taktyka znów okazała się nieskuteczna, znów dostaliśmy po gębie – perorował poseł. Oczywiście to ogromny sukces, że nasz pan prezes prawie wygrał z panem Kwaśniewskim i stawiam ziemniaki przeciwko kartoflom, że gdyby w wyborach brał udział Bolek, to z nim też by wygrał .

dodał na wszelki wypadek, zdając sobie sprawę, że nie może przeginać.

– Ja-ro-sław, Ja-ro-sław, zaczął skandować sztab, a entuzjazm udzielił się nawet pisarzowi Owsiejukowi, zaproszonemu na wieczór wyborczy w ramach akcji wspierania rodzin wielodzietnych i pozbawionych środków do życia, bo karmili na tych imprezach nie najgorzej.

Ale jest jeden sposób, który może zapewnić nam prawdziwe zwycięstwo i nieskromnie powiem, że to ja mogę okazać się ojcem tego triumfu.

kontynuował poseł Hofman.

Na sali zapanowała cisza jak makiem zasiał, choć mak już dawno wycofano ze sprzedaży i tylko nieliczni obecni na sali pamiętali jeszcze czasy jego powszechnej dostępności. Nawet pani prof. Pawłowicz znieruchomiała w geście całowania prezesa po rękach, a ten dyskretnym gestem dał jej znak, że może podnieść się z kolan. Pomógł jej w tym poseł Macierewicz, choć też już mocno się posunął od czasu, gdy okazało się, że wybuchy owszem były, ale w tym drugim Tupolewie, o istnieniu którego świat dowiedział się dzięki panu Przywarze.

Panie Jarosławie ,

bezpośrednio do szefa zwrócił się jego wieloletni giermek.

Wszyscy wiemy, że dla Polski gotów jest Pan do największych poświęceń. Wiemy, że od czasów stanu wojennego chciał Pan być symbolem walki o niepodległość i że zawsze stał Pan po właściwej z naszego punktu widzenia stronie. Teraz, kiedy zostało już mało czasu, może Pan jeszcze raz spróbować uratować naszą ojczyznę. Jedną, odważną decyzją może Pan sprawić, że rodacy w kolejnych wyborach znów panu zaufają i Polska odrodzi się jak Feliks z popiołów.

– Feniks – zauważył z sali jakiś wykształcony sztabowiec.

mówca zawiesił głos, a chichot profesor Pawłowicz zamarł tak szybko, jak się pojawił.

Uważam, że pan prezes powinien zmienić płeć.

Wyrzucił wreszcie z siebie swój pomysł odważny poseł , a sala oniemiała i wszystkie oczy zwróciły się z kierunku Jarosława.

Ten wstał, poprawił krawat i niespeszony spytał:

Na jaką ?

Pani profesor Pawłowicz zaczęła klepać się po udach, poseł Macierewicz targał się po brodzie, kamerzyści TV Trwam sfokusowali swoje kamery na roześmianej twarzy prezesa, który oprócz wszystkich swoich zalet, znany był przecież także z niesamowitego poczucia humoru.

Ktoś zaintonował „Ojczyznę wolną racz nam zwrócić Panie” , strzeliły korki od szampanów i całe towarzystwo oddało się niczym nieskrępowanej zabawie, która po kilku godzinach przerodziła się w ruję i poróbstwo, ale prezesa nie było już wtedy na sali, bo przecież ktoś musiał nakarmić kota i uprzątnąć kuwetę.

Poseł Hofman siedział samotnie w kąciku i zastanawiał się, co znów zrobił nie tak. Przecież chciał dobrze, a wyszło jak zwykle. W głowie zaświtała mu myśl, że może czas odejść z polityki…

——————————–

Zmiana płci, czyli ostatnia szansa prezesa

05.03.2013

Jak osobnik znany z ogromnej empatii, próbowałem ostatnio przed zaśnięciem wczuć się w rolę faceta, któremu nic w życiu nie wyszło, oprócz krótkiego epizodu przypadkowego premierowania w okresie, gdy naród powoli przestawał interesować się władzą, bo mu się wydawało, że robi się u nas normalniej.

Ów nieudacznik, wyniesiony na salony przez osobnika heteroseksualnego, męża, ojca wielodzietnej rodziny i doktora honoris causa wielu uniwersytetów, z pewnością zasługuje na współczucie, bo nic tak faceta nie gnębi jak świadomość, że czas mija, a on niczyj, choć swojak.

Być może właśnie dlatego stara się być „ojcem narodu”, a naród przecież jest jak dziecko – potrzebuje nie tylko ojca, ale i matki.

Dlatego pomyślałem sobie, że czołowy opozycjonista mógłby przemyśleć kwestię zmiany płci. Precedens już w parlamencie mamy,  a dzięki takiemu śmiałemu posunięciu prezes mógłby osiągnąć korzyści, o których nawet mu się nie śniło.

Po pierwsze, zyskałby poparcie Ruchu Palikota.

Po drugie, zamknąłby usta tym wszystkim, którzy twierdzą, że jest skończony, bo przecież w tym momencie mógłby zacząć wszystko od nowa, jako Jarosława.

Po trzecie, mógłby chodzić do tej samej toalety co pani Grodzka, co byłoby z pewnością spełnieniem jego chłopięcych fantazji.

Po czwarte, mógłby zalogować się na jakimś portalu randkowym i poszukać fajnego chłopaka, teraz już bez krępacji.

Po piąte, mógłby walczyć skuteczniej o prawa kobiet, a idąc po zakupy nie wzbudzałby już sensacji w sytuacji, gdyby siatkę z kartoflami niosła jakaś koleżanka.

Jedyny minus to ten, że nieco trudniej byłoby mu wcielać się w rolę zbawiciela, ale gdzie jest powiedziane, że nowoczesny zbawiciel nie może być kobietą, czyli zbawicielką ?

Za to miałby nowe możliwości, jeśli chodzi o deklamowanie wierszy. Niektóre są krótkie, więc mógłby (mogłaby) cytować je w całości, żeby nikt nie mógł postawić zarzutu, że cytat jest wyrwany z kontekstu, jak fotel z Tupolewa.

Np. taki wiersz jednej z moich ulubionych poetek:

 We mgłę go wyprawiłam

 we mgłę go wyprawiłam

w deszcz co na rzęsach przysiadł

a opowiadał pięknie

o zakręcie rzeki

i dom rysował paznokciem

na gładkim blacie ulicy

i podawał mi kwitnącą przyszłość

jak owoc pomarańczy – na dłoni

 

we mgłę go wyprawiłam

w deszcz co na rzęsach przysiadł

samobójczymi kroplami

żeby opaść i zniknąć

wsiąknąć cieczą zieloną

w spragnione ciało trawy

stoję niezmiernie sama

na nagiej obcej ziemi

 

H.Poświatowska.

Oczywiście  decyzja o zmianie płci nie może podlegać referendum, ale gdyby jednak je ogłoszono, to zagłosowałbym za. Tym bardziej, że zmniejszono zasiłki pogrzebowe i człowiek samotny może liczyć tylko na  państwo, a jak wiadomo, to państwo chyli się nieuchronnie ku upadkowi.

Ja zaś ku niczemu się nie chylę, gdyż talent stanowi przeciwwagę dla garbu doświadczeń.

Pantryjota

Dawniej też Pantryjota, a więcej o mnie w stopce.

Kategoria: Polityka, geopolityka (6)
  1. ViC-Thor pisze:

    Nie będę się śmiał, jak Chaplin.

  2. Filipina pisze:

    „W głowie zaświtała mu myśl, że może czas odejść z polityki…”
    No i odszedł. Chociaż nieco inaczej, niżby chciał…

  3. Pantryjota pisze:

    Filipina,

    Mnie jest obojętne, jak oni odejdą. Ważne, żeby zniknęli.

  4. Pantryjota pisze:

    ViC-Thor,

    To może jak Buster Keaton ?

  5. Filipina pisze:

    Pantryjota,
    Komentarz był o tym, którego odejście przewidziałeś.
    Nie załapałeś chyba.
    Na razie.

  6. Pantryjota pisze:

    Filipina,

    Przykro mi, ale to Ty nie załapałaś, że ja załapałem 🙂
    Koniecznie rzuć palenie :))

Dodaj komentarz