Bohaterowie naszych czasów

W prasie i na portalach lans, w polityce oklaski dla posłów kłapiących dziobami o stanowieniu prawa, rozbijających super bryki, zażerających się kawiorem. W innym miejscu jak nie tragedia to rozpacz. Jedni skaczą w przepaść, inni wybierają sznur, jeszcze inni wariant Anny Kareniny. Tak wygląda rzeczywistość. Rzeczywistość głodu, poniżania, maltretowania fizycznego, mordowania. Beznadziei nieuleczalnej choroby. To nie tak miało być panowie politycy. Wleźliście na plecach maluczkich krzycząc „Chodźcie z nami” wpadliście na salony i ogarnęła was amnezja. Ilu z was z czystym sumieniem może powiedzieć, że zrobiło coś dla tych którzy byli dla was pomostem. Czy już wam oczy bielmem zaszły że nawet z okien swoich limuzyn nie widzicie tego szarego zziębniętego, głodnego i upodlonego człowieka. Może i widzicie, ale czy to was tak naprawdę obchodzi. Czy wy macie sumienie, szastając publicznym pieniądzem na dyrdymały, obnosząc się swoim bogactwem które jak się zsumuje jest większe od sumy waszych dochodów, dziwne ale prawdziwe. Zachowujecie się jak Maria Antonina kiedy zapytała dlaczego lud Paryża się burzy. Gdy usłyszała że nie mają chleba powiedziała by jedli ciastka. Ona nie wiedziała bo była izolowana, ale że wy nie wiecie,  to dziwne, bo jeszcze niedawno byliście nikim i zapomnieliście o swoich korzeniach tylko o swoich rodzinach pamiętacie i synekurach w spółkach państwowych.

O Quartz

Nic szczególnego