Dobry zwyczaj, nie pożyczaj

Miałem wielką chęć napisać dzisiaj o poetce Poświatowskiej, którą uwielbiam, ale to musiałby być długi esej, a szkoda mi słońca.

Będzie więc o finansach, czyli o tym, na czym słabo się znam, choć tradycje rodzinne mam i owszem.

Jeden z moich dwóch dziadków ( bo tak się składa, że miałem obu w swoim czasie) był szanowanym przed wojną, bogatym kupcem. Posiadał poważny biznes, który przynosił duże dochody, mieszkał w 12-to pokojowym domu, w którym w 2 pokojach znajdowała się kolekcja broni białej, a w salonie stały dwa fortepiany marki Steinway (jeden do ćwiczeń, drugi koncertowy).Niestety dom się nie zachował, bo gdy miasto wyzwalała Armia Czerwona, po prostu go spaliła, a dziadek, który wrócił do kraju w 47r, musiał zaczynać wszystko od nowa.  Z zamku, na którym prawie do wybuchu wojny panowała siostra dziadka z mężem też wiele nie zostało, niemniej jednak pokazać mogę, żeby nie być gołosłownym:

A skoro jest zamek, to jednak „przemycę” wiersz:

H.Poświatowska

Za to ładnie odrestaurowano niedawno posiadłość, w której mieszkała druga dziadkowa siostra, związana węzłem małżeńskim z pewnym  senatorem II RP, zasłużonym dla regionu i kraju:

Dziadek, oprócz działalności zawodowej, uczestniczył również w życiu społecznym, m.innym w stowarzyszeniu Sokół, a także był dyrygentem chóru działającego przy kościele w miejscowej parafii. No ale już kiedyś o nim pisałem, więc to tylko taki wstęp i zaraz wyjaśnię, dlaczego akurat dziadek przyszedł mi do głowy w kontekście prezesa Kaczyńskiego i mam nadzieję, że nie przewraca się z tego powodu w grobie.

Otóż jak wiadomo, pan Kaczyński zasłynął ostatnio z pożyczki w dość dużej kwocie, z której jedną część zaciągnął we wspieranym przez siebie parabanku SKOK, a co do drugiej nie chce puścić pary z ust.

Mój dziadek zawsze mi powtarzał, żebym wystrzegał się pożyczek, i jako argument podawał, że przed wojną m.innym dlatego osiągnął sukces, że nigdy nikomu nie był nic winien, co wzbudzało również duży szacunek miejscowej społeczności kupców narodowości niepolskiej, których jak wiadomo przed wojną było zatrzęsienie. Oczywiście babcia przed wojną nie pracowała, bo nie musiała, 2 synów mogło zostać sukcesorami i  gdyby nie wybuch wojny, to sądzę, że majątek by się powiększał, a rodzina żyła by w komforcie i dostatku.

Jakim nieudacznikiem i palantem trzeba być, żeby mimo pełnienia w przeszłości funkcji premiera i pobierania od kilku dekad sowitego uposażenia jako poseł, nie potrafić zapewnić godziwej opieki własnej matce z własnych dochodów ?
Z drugiej strony, jeśli prawdą jest, że te pożyczki w kwocie ponad 200 tys złotych zostały przeznaczone na ten właśnie cel, to pojawia się pytanie, czy rzeczywiście syn kupował mamie złote kaczki i czy była karmiona truflami (4500Euro za kg).

Cholercia, chciałem oczywiście  powiedzieć baseny, bo kaczki to bardziej dla facetów są.

Coś tak czuję, że ta kasa poszła jednak na coś zupełnie innego, bo jakoś trudno mi sobie wyobrazić, żeby taka kwota była konieczna do zapewnienia starej matce godziwych warunków leczenia.  W tej kwestii mam raczej dobrą orientację, bo ze służbą zdrowia mam dość silne związki na różnych płaszczyznach. Z tego co wiem, to bohaterska mama raczej nie chorowała na jakąś rzadką chorobę, której leczenia nie refunduje NFZ, a chyba była ubezpieczona ?

No i jeszcze jedno pytanie ciśnie się na usta: z czego prezes odda, jeśli przez 30 lat w polityce nie dorobił się niczego, a jedynie długów i 20% poparcia wśród najbardziej pokalaczonych intelektualnie ?

Gorzej, że gdy przejdzie na emeryturę, raczej mało kto będzie chciał go zatrudnić w swoim biznesie jako doradcę, bo biznesmeni i politycy będą się bali, że będzie mylony z bratem, a oprócz tego, jako nieudacznik, chyba i tak  nikomu nie jest do szczęścia potrzebny. Tym bardziej, że jak mówi przysłowie, nieszczęścia chodzą parami, a z prezesem jakoś nikomu nie było do pary, z wyjątkiem brata.

Ale niewątpliwie jest potrzebny rodactwu i dlatego  do samego niechlubnego końca będzie starał się być posłem, a jeśli długu nie spłaci, to najwyżej zabierze go do grobu, nad którym wierzyciele będą mogli sobie pobuczeć, a nawet pogwizdać.

Chyba, że to będzie sarkofag w Świątyni Opatrzności Bożej, bo tam to raczej nie wypada.

A mnie wypada podziękować zdawkowo po raz kolejny za uwagę i zapowiedzieć pewne zmiany na portalu w niedługim czasie, które -mam nadzieję- ułatwią Państwu udział w dyskusjach, bo nic tak nie zachęca, jak łatwość, choć niekoniecznie u płci pięknej.

Pantryjota.

O Pantryjota

Dawniej też Pantryjota, a więcej o mnie w stopce.