Karp wigilijny przyczyną pożaru choinki*?

 

Rzecz będzie o kościelnej nowomowie, lecz tym razem  nie o niezawodnym w swej śmieszności biskupim bełkocie, ale o nowomowie klasztornej, dziwacznie brzmiącej we współczesnym świecie. W sobotę któraś z naszych niezawodnych TVInfo nadała reportaż ( chyba już ocenzurowany, bo nigdzie nie można znaleźć inkryminowanego fragmentu, ale – jak się okazuje – nie tylko ja to widziałem i słyszałem ) o tym, jak to siostrzyczki benedyktynki z podkrakowskiego klasztoru w Staniątkach,  dla podratowania swojego budżetu ( za co Im chwała i uznanie ) min. hodują karpie o ponoć niezrównanym smaku, co zachwalała jedna z sióstr, wypowiadając z absolutną powagą coś w tym stylu: „ dobroć karpia jest duża, bo karpie są omodlone” , co przekładając na język bardziej zrozumiały dla osób świeckich miało chyba znaczyć to, że karpie są smaczne, bo siostry modlą się w tej intencji. Jakie modlitwy stosuje się do osiągnięcia założonego celu i czy wpływa to na smak karpia siostrzyczka nie powiedziała,ale nie jest wykluczone, że coś musi być na rzeczy, skoro siostrzyczki tak uporczywie omodlają te karpie… Ponadto, co do kwestii dobroci ( ew. dobrości , bo nie jestem pewien, czy dobrze usłyszałem ) karpia, to przyznaję, że nawet nie wyobrażam sobie o co siostrzyczce chodziło,bo chyba nie znaczyło to to, że taki karp po omodleniu nie gryzie człowieka i nie wierzga zbytnio przed zgładzeniem. Możliwe więc jest, że do ogólnego wychowania tych karpi dla celów konsumpcyjnych i dla osiągnięcia tej swoistej dobroci, przy każdym ze stawów hodowlanych wisi tabliczka z pokrzepiającym napisem „ Łapcie chwilę karpie,memento mori”, bo wygląda na to, że siostrzyczki potrafią być nowatorskie w tej dziedzinie jak mało kto ..

Co było do przewidzenia, chwilę po obejrzeniu tego wyjątkowo rozweselającego fragmentu reportażu, moja wyobraźnia naznaczona latami ateizowania naszego uciśnionego kraju obowiązkowo wygenerowała sobie taką oto scenkę wigilijną:

Osoby dramatu:

-Tata Janek, Prawdziwy Polak o wybitnie patriarchalnym wyglądzie,pod wąsem i krawatem, wielbiciel Jarosława,

-Matka Jadwiga, typowa kura domowa, jeszcze w fartuchu, wiecznie zapracowana i najczęściej milcząca, dobry materiał na mohera,

-Syn Leszek, rezolutny gimnazjalista, słaby z religii, ale wygadany jak mało kto,

-Córka Jola, zwykła nastolata po solarce, ciągle chichocząca,

Akt I ( i ostatni ) :

• Matka: Już po opłatku, życzenia złożone, to zjedzcie sobie teraz tego dobrotliwego karpia , on od naszych świętobliwych siostrzyczek ze Staniątek, omodlony cały jak nigdy…

• Tata, po ugryzieniu karpiego dzwonka, głosem znawcy: ehhh, wyjątkowo dobry w tym roku ten karp, czuć,że siostrzyczki zdrowasiek i litanii do wszystkich świętych nie żałowały, tu na przykład – mniammm – czuć wyraźnie akt strzelisty … gryzie jeszcze kęs… z dominującą nutą różańca rzymskiego przełamywaną delikatnie modlitwą do św. Tarsycjusza…

• Syn: Tata, to smakuje raczej jak modlitwa za zmarłych, on nieżywy przecież, hłe,hłe …

• Matka: nie rezonuj ojcu, toż wigilia jest, tata wie co mówi,

• Tata, wzburzony: Milcz smarkaczu, bo ci ten święty karp ością w gardle stanie, bluźnierco jeden. Myśli chłystek, że już wszystkie rozumy pozjadał. Jak będziesz miał tyle lat co ja, to będziesz mógł mówić co chcesz, ale teraz siedź cicho. Przecież chyba wiem co jak smakuje: tu czuć wyraźnie– gryzie znowu kawałek – tajemnice chwalebne…

(Wylegujący się w półmisku obok karp w galarecie siedzi cicho, przysłuchując się uważnie dyskusji na temat pomodlitewnych walorów smakowych kolegi ze stawu ).

• Syn Leszek: no co też Tata, na mieście mówili, że siostrzyczki z tym omodlaniem to tak dla jaj, żeby interes z karpiami lepiej szedł…

• Ojciec: Ty żydzie jeden, ty belzebubie! – nie wytrzymuje i broniąc świętej wiary Ojców zdziela pięścią między oczy syna Leszka tak celnie, że ten ląduje efektowną parabolą na choince, która zajmuje się jeszcze bardziej efektownymi płomieniami!

• Matka: o Jezusie, o Matko Nazareńska, ratunku, pali się!

• Córka Jola chichocze tak, jakby była na dyskotece a nie w domu , bo choinka płonie jak cholera, matka histeryzuje a ojciec z jej bratem leją się tak samo, jak jej kumple z klasy po dopalaczach, a nie po omodlonym karpiu…

Całość wigilijnej konwersacji religijnej między głową rodziny a latoroślą kończy policja , straż pożarna i zespoły karetek pogotowia, życząc matce i córce na koniec interwencji zdrowych ,wesołych i radosnych świąt!

Kurtyna: opada bezradnie a karp w galarecie znika gdzieś w wigilijną noc wraz z wyjątkowo wesołymi strażakami.

Ps

Znając moich Rodaków bez wątpienia uraziłem czyjeś uczucia religijne, ale takie są niestety implikacje dziwacznych słów siostrzyczki o omodlaniu karpi, ryb mających w celach komercyjnych z klasztornego stawu trafić na czyjś stół wigilijny. Kto tu więc bluźni?

*tytuł obowiązkowo musi być w stylu tabloidów.