Molestowanie i mobbing

Molestowanie w miejscu pracy to bardzo gorący ostatnio temat i aż się dziwię, że nie został na forum poruszony.
Niestety, nie mogę nic o tym napisać dlatego, że nie miałam nigdy szefa, a szefową wiele lat temu, i nie była zainteresowana kobietami w tym sensie. Bywałam jednak często u niej na dywaniku, teraz byłby to klasyczny mobbing i mogłabym odwołać się do kodeksu pracy albo poskarżyć w PIP-cy, czy jakoś tak. Wówczas, tylko patrzyłam drwiąco i mówiłam, że jak jej się moja praca nie podoba, to może mnie zwolnić. To była bardzo perfidna postawa z mojej strony, bo wiedziałam, że zwolnienie nauczyciela w czasie roku szkolnego, praktycznie jest niemożliwe. Musiałabym chyba z tydzień nie przyjść do pracy, po powrocie zrobić pijacką awanturę, a na deser uwieść jakiegoś ucznia. Sprawcą moich szkolnych kłopotów, był jednak nie kto inny, tylko dozorca szkolny, do którego skarżyły się woźne o to, że muszą sprzątać w klasach po moich lekcjach…- ach, jak te ludzie brudzom!
Możliwe, że moja pani dyrektor byłaby głucha na sugestie pana dozorcy i złotej rączki w jednej osobie, gdyby ów pan nie był jednocześnie członkiem i to nie byle jakiej organizacji ale PZPR i co dzisiaj wydaje się jeszcze dziwniejsze I sekretarzem tej organizacji w naszej placówce!
W szkole prowadziłam gówniane zajęcia, plastykę, i mój etat przez kilka poprzednich lat z powodzeniem zabierały inne nauczycielki wykorzystując limity godzin nadliczbowych, a owe godziny wedle swoich potrzeb, z rzadka na kształtowanie poczucia piękna i estetyki wśród dzieci i młodzieży. Jednak, sprawiedliwość trzeba dawnemu systemowi oddać, taka sytuacja nie mogła trwać w nieskończoność, czego nie można powiedzieć o czasach obecnych, bo z tego co słyszę, zajęcia plastyki maja być całkowicie zlikwidowane ze szkół 🙁
Skutkiem wspomnianej sytuacji, która to nadwyrężała w pracy panie woźne, za którymi wstawiał się u pani dyrektor, szeregowego członka, pan dozorca, jak już wspominałam, I sekretarz PZPR było regularne wzywanie mnie do gabinetu i przykazywanie mi, abym po skończonej lekcji sprzątała z dziećmi bałagan które tam robią. Niezmiennie odpowiadałam, z tym ironicznym uśmieszkiem, że to nie matematyka czy polski, że musi się brudzić, bo farby , tusze, czy kleje brudzą i nie ma rady. Na to pani dyrektor, że jakoś wcześniej się nie brudziło…- bo nie było lekcji plastyki, odpowiadałam.
Tak dotrwałyśmy do wiosny, kiedy to zafundowano mi inspekcję z kuratorium, bez żadnego uprzedzenia, tak po prostu, przyszła pani, usiadła z panią dyrektor na końcu klasy i uważnie obserwowała moją lekcję, za jakiś miesiąc, też bez zapowiedzi, i znów to samo, pod koniec roku szkolnego, jeszcze raz. Jak się okazało, pani kurator była zachwycona moimi lekcjami, podobno nawet je opisywała w wewnętrznych biuletynach. Wtedy też się dowiedziałam, że w ogóle jest coś takiego jak program nauczania, a ja głupia wymyślałam lekcje i pisałam konspekty na podstawie książek do plastyki i własnej wyobraźni.
To była moja pierwsza praca, pierwszy mobbing i pierwszy sukces dzięki mobbingowi, bo pani z kuratorium była tak ukontentowana moją pracą, że poczułam się jeszcze bardziej bezkarna w brudzeniu szkoły, przecież nikt nie zwolni tak wybitnego nauczyciela!
Nie chcę tu bronić mobbingu a jedynie przypomnieć, ze zawsze z czymś takim mieliśmy do czynienia, szef który niczego nie wymaga, jest kiepskim szefem, a praca to nie przedszkole. Każdy człowiek ma jednak inny próg wrażliwości i wytrzymałość psychiczną, chyba też według takich kryteriów jak własne predyspozycje, powinien kierować się w wyborze zawodu.
Nie wiem jak bym zareagowała na molestowanie seksualne w pracy, nigdy się nie znalazłam w takiej sytuacji i jak mam być szczera, w ogóle sobie jej nie mogę wyobrazić.
Ciągle jeszcze świat funkcjonuje wg męskich reguł, i kobiety, które się chcą realizować w tym świecie powinny wiedzieć, że mężczyzna potrzebuje jasnego komunikatu, jeśli usłyszy choćby zawahanie, zawsze odbierze to na swoją korzyść. Jak na jednoznaczną propozycję seksualną, usłyszy, że ona nie wchodzi w takie relacje z szefem, pomyśli, że jako facet jest dla niej OK, więc będzie próbował dalej. Facet odpowiedziałby, sorry mała, ale nie kręcisz mnie zupełnie, jesteś bez szans. Oczywiście, że jest wtedy ryzyko utraty pracy i trzeba dokonać wyboru, co lepiej stracić, jednak poddać się bez walki , to tchórzostwo. Sądzę, że mężczyźni są pragmatyczni, jeśli pracownica ma kompetencje, wytyczony cel i wie jak do niego dojść, jest stanowcza i konsekwentna, to raczej nie zaryzykują , tylko dlatego, że maja ochotę na co nieco, …zwłaszcza, że zawsze jakaś się znajdzie, która nie będzie miała nic przeciwko. Mogłabym założyć wręcz, że szef nie zaryzykowałby złożenia takiej propozycji świetnej pracownicy, gwarantującej sukces firmie.
Takie jest moje zdanie, możliwe, że błędne, ciekawe, czy ktoś może miał okazję przyjrzeć się temu problemowi z bliska …

O krawcowa

Po wieloletniej hibernacji wracam do żywych, jednak zatrzymałam się w czasach przed zamrożeniem i w dalszym ciągu bliskie mi są ideały szeroko rozumianej wolności i wolnej miłości. Teraz mam zamiar ich bronic ...tak mi dopomóż Pantryjoto.pl