Murem za Bobrem

Śmierć zajrzała w bobrze ślepia, bo minister zajmujący się wyżywieniem narodu polskiego uznał Bobra, a przez podobieństwo z nim także Żubra, za zwierzęta jadalne. Bóbr oprócz smacznego i pożywnego zwierzęcego białka legitymuje się ponadto chwostem, który przez znawców uznawany jest za afrodyzjak.

„Teraz nie wiadomo, co z tym bobrem zrobić, nawet jakby się go upolowało. A jeszcze jak ludzie sobie przypomną, że płetwa bobra ma ponoć właściwości afrodyzjaków, to się może okazać, że i problem bobrów się niedługo skończy.” – raczył rzec minister specjalizujący się w wyżywieniu polskiego narodu.

W ten sposób upiec będzie można dwie pieczenie na jednym ogniu: za jednym machnięciem bobrowego chwosta załatwi się problem Bobra i wydatnie zwiększy się populację Polaków. Już Jagienka dobrze wiedziała, że Zbyszkowi z Bogdańca nie trza bobrowego sadła, jeno porządnego chwosta, co by mu się wzmocniły jego lędźwie.

Generalnie uznanie istot za jadalne jest samo w sobie genialne. Przykładowo uznanie Kaczyńskiego (tego jeszcze żywego) za jadalnego powinno rozwiązać nabrzmiały podstawowy polski problem, zwłaszcza, że Kaczyński jest podobno całkiem niezłym afrodyzjakiem.

O Samuela

z wykształcenia i zamiłowania filolog, co według Platona oznacza miłośnika naukowej dyskusji. Wszelako mogę też nienaukowo.