Sny Kamilli, czyli wytchnienie od polityki

Ponieważ nie samą polityką człowiek żyje, pomyślałem sobie, że poświęcę kolejną notkę sztuce – tym razem plastycznej, a nie muzycznej, choć akurat w przypadku tej artystki, również o muzyce można by sporo napisać, bo dziewczyna jest absolwentką średniej szkoły muzycznej w klasie fortepianu.

Przestawiam więc Państwu Kamillę, córkę mojej koleżanki, dziewczynę już całkiem dorosłą, choć gdy ją poznałem, nie była jeszcze nawet pełnoletnia, a wyglądała jeszcze dziecinniej :))

Na stronie, którą na koniec  podlinkuję, zobaczycie państwo tylko mały fragment tego co potrafi, a przykładem może być choćby jej pierwszy film animowany „Obrazki” , „nakręcony”  11 lat temu w domu,   przy pomocy setek zdjęć robionych zwykłym aparatem fotograficznym i z niewielką pomocą taty, w kwestii wykonywania lalek.

Warto dodać, że ten film od razu zdobył nagrodę na jakimś festiwalu, bo czasem jest tak, że kompetentne jury zauważy jednak czyjś talent i odpowiednio zareaguje.

Oprócz tego dziewczyna maluje, zajmuje się projektowaniem odzieży, w którą również ubiera swoje lalki i jak ją znam, to pewnie jeszcze wieloma innymi „sztukami” ale nie mam obecnie pełnej wiedzy na ten temat, bo widzieliśmy się ostatnio jakieś 10 lat temu i właśnie wtedy zrobiłem te zdjęcia w jej domu :

A poniżej lalki, ze wspomnianego, pierwszego filmu animowanego Kamilli, które sam kiedyś sfotografowałem:

Dla mnie ważne jest również to, że w tym domu zawsze było wiele zwierząt, czyli co najmniej 3 koty i 2 psy, zupełnie jak u mnie :)) Oto jeden z nich:

No i wreszcie obiecany link na stronę, gdzie można zobaczyć filmy, a także niesamowite lalki, które być może niektórzy z Państwa zechcą sobie postawić gdzieś w domu, bo to bardzo piękne rękodzieło, choć czasem w nieco mrocznych klimatach:

https://kamillauler.pl/autor.html

I jeszcze tutaj:

https://pl.pinterest.com/kamillauler/

Na koniec tylko dodam, że zamieszczam tę notkę zupełnie bez wiedzy osoby której jest poświęcona, bo ona nawet nie wie, że prowadzę ten portal, ani o mojej dawniejszej działalności blogerskiej. Ostatnio widziałem się z nią właśnie wtedy, gdy zrobiła ten swój pierwszy film, a było to jak już wcześniej wspomniałem, ponad 10 lat temu.

Przy okazji pozdrawiam więc ją i mamę, która tutaj występuje z pokazanym wcześniej kotem, a w tle oczywiście obrazki uzdolnionego dziecka:

Jeśli jednak wpis zdobędzie pewną popularność, to być może zawiadomię artystkę o tym, że się pojawił, żeby się nie zdziwiła nagłym wzrostem zainteresowania jej twórczością, co czasem może się również przełożyć na wzrost dochodów, czego jej oczywiście serdecznie życzę, podobnie jak wszystkim moim fanom i na koniec sobie :))

Mam nadzieję, że ten mały „akcent artystyczny” pozwoli czytelnikom na chwilę wytchnienia od bieżącej „rzeżączki”, która trochę wbrew moim intencjom, dominuje na tym forum.

Ale przecież Państwo też możecie zamieszczać wpisy na dowolny temat, również o sztuce szeroko pojętej, choćby krawieckiej czy każdej innej, bo w końcu nie od parady stworzyłem do tego celu specjalną zakładkę.

Dziękuję za uwagę.

Pantryjota.