Sprawa Alfie Evansa a doktor Mengele

Długo zastanawiałam się, czy napisać tą notkę, ale uznałam, że warto chociaż Wam wyjaśnić parę spraw.

Najpierw cytaty z  prasy polskiej:

„– Od dziewięciu godzin on oddycha. Właściwie doszło do tego, że jego mama zasnęła obok niego – mówił Tom Evans o 7 rano w programie „Good Morning Britain”. – Mówią, że Alfie cierpi. Ale proszę na niego spojrzeć. Nie korzysta nawet z respiratora i nie cierpi – komentował mężczyzna, który wraz z żoną przegrał batalię sądową o życie swojego syna” (Wprost)

„Teraz modlimy się mocno, aby sędzia zmienił decyzję w sprawie Alfiego. W przeciwnym wypadku Alfie umrze. Proszę, módlcie się. Możecie modlić się w domu, w swoim samochodzie i w pracy. Zachęcam wszystkich, aby stanęli razem po stronie Alfiego. Módlcie się mocno, aby chronić to małe, niewinne błogosławione dziecko” – apelował ojciec Thomas Evans.    (Interia)

„Rodzice Alfiego Evansa są razem z synem. Władze szpitala nie zezwoliły, aby w pokoju byli także inni członkowie rodziny. Thomas Evans, opublikował w mediach społecznościowych film, na którym widać 23-miesięcznego chłopca, już po odłączeniu od aparatury medycznej. Dziecko reaguje, mruga oczami i rozgląda się po pomieszczeniu. Ojciec małego pacjenta powiedział, że po odłączeniu od respiratora Alfie jest o wiele bardziej czujny i żywy niż zazwyczaj.”  (pch24.pl)

Teraz fakty:

Alfie urodził się z postępującą chorobą niszczącą tkankę nerwową z okresowymi napadami padaczkowymi. Takie dzieci rodzą się bez objawów choroby, która rozwija się w wieku niemowlęcym (u Alfiego pierwsze symptomy zauważono w listopadzie 2016 roku). Choroba jest postępująca i rozpoczyna się utratą zdolności przełykania, zanikiem mimiki twarzy, brakiem komunikacji z otoczeniem, obrzękami i zaburzeniami oddychania. Objawy postępują w wieku niemowlęcym dość szybko, a na chorobę lekarstwa nie ma. Tkanka nerwowa nie może się regenerować. Stan obecny maleńkiego pacjenta odpowiada utracie 70% tkanki mózgowej. Mały pacjent umrze na 100%, ponieważ jego organizm utraci zdolność wytwarzania w mózgu informacji podtrzymujących podstawowe czynności, które są niezbędne do życia. Na razie Alfie ma zaburzenia czucia (na szczęście, bo powolne duszenia się jest bardzo bolesne i związane ze stresem) i utracił świadomość. Sąd uznał, że szybka śmierć po odłączeniu od aparatury podtrzymującej życie jest dla dziecka lżejsza od powolnego duszenia pod aparaturą podtrzymującą czynności fizjologiczne. Taki bowiem będzie dalszy los maluszka w najlepszym szpitalu we Włoszech, USA czy w Wielkiej Brytanii, będzie to powolne konanie w męczarniach. Jest to jednak dyskusyjna decyzja prawna, ale w tym przypadku sędziowie stanęli po stronie dziecka i jego prawa do godnej śmierci. Debata sądowa była bardzo emocjonalna.

Ja ze swojej stony powiem tylko tyle: własnemu dziecku za wszelką cenę zaoszczędziła bym losu, jaki chcą mu zgotować rodzice. Nie oceniam jednak rodziców, nie wtrącam się, ale argumenty fachowców i argumenty uzasadnienia wyroku sądowego rozumiem i się z nimi zgadzam.

PS: Padają też sugestie blogerów broniących życia, że dziecko umiera, bo potrzebne są narządy do przeszczepów. Jak chory musi być umysł autora tego pomysłu! Od osób chorych, a tym bardziej chorych na choroby przewlekłe, narządów pobierać nie wolno. Jest to zabronione na całym świecie, bo choroba degeneracyjna dotyczy całego organizmu. Niektórym katolikom wiara zastępuje rozum.

O Kfiatushek

Złe ziele. Rośnie, gdzie go nie posiano. Ma genetyczną odporność na herbicydy. I uczulenie na głupotę.