Stare wróciło w dwójnasób do potęgi

Szanowni,

Kiedy zaczynałem moje blogowanie w marcu 2011 roku,  kaczyści wydawali się formacją schyłkową i skazaną na polityczny niebyt. Ich kurczowe, brzydkie chwytanie się tragedii smoleńskiej sprawiało, że ludzie pokroju pana Macierewicza w sposób wręcz modelowy obnażali swoją paranoję, a kolesie w rodzaju pana Ziobry stanowili doskonały przykład politycznej hucpy i żenady w postaci czystej.

No i minęło 4 lata i okazało się, że paranoik został ministrem obrony, a dupek znów zajął stanowisko ministra sprawiedliwości, jakby historia chciała nam powiedzieć, że jest na swój sposób specyficznie prawa i sprawiedliwa.

W przeciwieństwie do wielu publicystów nie szanuję takich wyborów tylko dlatego, że taka była wola większości. Podobnie nie szanuję woli ludu pracującego i niepracującego miast i wsi w kwestii wyboru prezydenta.

Generalnie nie szanuję bowiem głupoty ludzkiej, jako przejawu działania demokracji.

Głupota prędzej czy późnie zaboli, a co gorsza nie tylko tych, którzy się w niej pławią z perwersyjną satysfakcją.

Niestety miał rację Napoleon, gdy mówił, że w polityce głupota nie stanowi przeszkody.

Z kolei Nietzsche powiadał, że władza czyni głupim i chciałoby się zapytać, czy jeszcze głupszym też może uczynić, jak się uprze.

Nasz mały nadzbawiciel dobrze o tym wie i dlatego właśnie otacza się głupkami, posród których jawi się jako genialny strateg i mąż opatrznościowy, choć bez żony.

Z tym, że o ile posłów wybrał naród, to już obecny rząd wybrał prezes i dlatego katalog jego grzechów i przestępstw wobec Polski wciąż niebezpiecznie się rozszerza. Od dawna zajmuje pierwsze miejsce na liście szkodników i z pewnością jest najbardziej destrukcyjnym  politykiem w cały okresie powojennym i nie mam tu na myśli „wojny” Jaruzelskiego, tylko II Światową.

Jakby mało było Macierewicza i Ziobry, kpiąc sobie w żywe oczy z wymiaru sprawiedliwości ów z bożej łaski prezes  powołuje jeszcze na poważne stanowisko człowieka, który został skazany przez sąd na karę bezwględnej odsiadki, za numery, który wyczyniał za poprzedniej władzy.

Brakuje mi jeszcze tylko pani Fotygi do kompletu, ale podobno jest w rezerwie kadrowej.

To wszystko jest bardzo przygnębiające, więc żeby nie przedłużać wkleję na koniec moją starą notkę poświęconą obecnemu ministrowi obrony. Pisząc ją, w najczarniejszych wizjach nie wyobrażałem sobie, że za kilka lat znajdzie się w miejscu, z którego może osobiście zagrozić również mnie i Państwu, jeśli dajmy na to wypowie wojnę Rosji.

Pisząc ją nie sądziłem, że za kilka lat będzie jeszcze bardziej na czasie i że ów człowiek jeszcze wypłynie, jak jakiś nurek po przejściach.

Jedyna nadzieja, że naród sybko się obudzi i tym razem już na wieczne czasy definitywnie pokaże tym ludziom, że ich miejsce jest wyłącznie na śmietniku historii.

Pantryjota – wstrząśnięty i zmieszany.

————————————————

30.06.2011 14:00 39
opublikowana w: Antologia nonsensu, NOWY PARDON, Pogarda i Samogwałt, Teorie katastrof, Zdrowa NieWolska

Antoni na ziemi wroga -czyli patogeneza Białej Księgi

Wielkie solo Antoniego M.

(Notka ma tym razem podtytuł, będący parafrazą tytułu pewnej książki – obyci erudyci może zgadną o jaką powieść chodzi, a wtedy też domyślą się, dlaczego akurat ten tytuł przyszedł mi do głowy)

Mogło być tak:

Szedł potykając się o zgliszcza. Gryząca mgła była wszędzie – nawet w kieszeniach jego marynarki, którą przezornie nałożył tył na przód, aby w razie konieczności ucieczki zmylić pogoń.
Zmęczony pomyślał, że na chwilę odpocznie, korzystając z jednego z ponad stu foteli, które powinny przecież gdzieś tu być. Ale nie znalazł ani jednego…dało mu to do myślenia, nie po raz pierwszy zresztą i nie ostatni w życiu.

Ruszył jednak dalej, gdyż duch śledczego dominował w nim już od dziecka, a co najmniej od lat młodzieńczych, kiedy to śledził wszystko co się ruszało i na drzewa nie uciekało. Potem dobrze wytrenowane służby śledziły Antoniego i tak rodziła się historia niepodległości kraju, który duma rozpiera, że zrodził takich synów.

A skoro już wspomniano o drzewach…

Zawsze kochał przytulać się do brzóz i wierzb płaczących, które to drzewa kojarzyły mu się jednoznacznie z Polską . Przez jakiś czas myślał nawet o karierze dendrologa, byc może ze wględu na osobę profesora Macieja Giertycha, który zapewne był dla niego wzorem polityka z cenzusem. Nie mógł wtedy zapewne przypuszczać, że to właśnie brzozy użyją znienawidzeni Moskale do zamachu na jego prezydenta, jakby chcąc w ten sposób jeszcze dobitniej pokazać, że symbole naszej państwowości mają ci podludzie za nic.

Trudno powiedzieć, czy miejsce zamachu wywoływało w głowie pierwszego śledczego IV RP lęk, czy raczej wściekłośc połączoną z chęcią zamsty, ale z pewnością coś wywoływało, bo czuł w sobie olbrzymią energię, dzięki której wzrok i słuch pracował na najwyższych obrotach, a inne zmysły również ulegały terrorowi nieustającej gotowości.

I kiedy tak kroczył przez miejsce kaźni, przez rozwiewajacą się miejscami mgłę dostrzegł nagle kształt przypominający kokpit. Przyspieszył więc i tak już szybki krok i niespodziewanie uderzył w coś głową. Poczuł znajomy skądś zapach i niemal od razu zrozumiał – to rozbita toaleta stanęła na drodze jego śledztwa. Znał ją jak własną kieszeń, bo nie raz miał okazję z niej korzystać, latając choćby do Afganistanu, czy w inne zapalne miejsca, gdzie nigdy nie wiadomo, czy będzie możliwość skorzystania z kulturalnego wychodka.
Przez moment zrobiło mu się przykro, że już nigdy nie będzie miał okazji na choćby odrobinę refleksji w tym małym, przyprawiającym o klaustrofobię pomieszczeniu, ale szybko się otrząsnął i ruszył dalej, tropem okrutnej zbrodni.
Nawet nie zwracał uwagi na walające się wszędzie karty kredytowe, miał przecież własną, podobnie jak pogląd na wszystko, ze szczególnym uwzględnieniem roli obu znajomych braci w przywoływaniu do porządku wschodniego sąsiada, na którego wrogim terenie teraz się znalazł, spełniając swój patriotyczny obowiązek.

Nagle potknął się o coś miękkiego. Pochylił się i zobaczył ciało. Na podstawie szybkiej analizy anatomopatologicznej, którą ćwiczył jeszcze w czasach KOR, od razu ustalił, że śmierć nastąpiła w wyniku otrucia. Wcale go to nie zdziwiło, choć raczej spodziewał się znaleźć ślady kul, ale przecież wiadomo, że ruski cwany jest i nie takie numery już wywijał. W tym momenicie postanowił jednak skupić się głównie na czynnościach śledczych nie związanych z zawodem lekarza, gdyż mimo renesansowego umysłu bardziej pociągała go technika, niż biologia.

Przedzierajac się przez porozrzucane wszędzie szczątki i potykając się co chwila, wypatrzył nagle na ziemi coś okrągłego i czerwonego. Pochylił się i na jego twarzy pojawił się po raz pierwszy szeroki, triumfalny uśmiech, z którego słynął jak kraj dlugi i szeroki

Tak, nie miał żadnych wątpliwości – odnalazł przycisk „Uchod” !!!

W tym momencie już wiedział, że nie obejdzie się bez „Białej Księgi” w której nic co białe nie będzie czarne, albo na odwrót. I być może oczyma duszy widział już motto tej księgi :

„Nie w twojej mocy przebaczać w imieniu tych, których zdradzono o świcie”

Przebaczać faktycznie nie w mocy Antoniego i nie w jego stylu, ale wyśledzić to co innego. Co prawda ów bezkompromisowy i słynący z odwagi nie tylko cywilnej śledczy uciekł z miejsca katastrofy jakby goniła go konnica Budionnego z obnażonymi szablami, ale Antoni, którego nikt nie przegoni ani nie wygoni nie spocznie, dopóki prawda nie wyjdzie na jaw, albo dopóki jaw nie wyjdzie na prawdę, co w zasadzie sprowadza się do jednego, prostego pytania:

Czy na salonie jest lekarz ?

Mam nadzieję, że odnalezione w sieci fotografie pozwolą specjaliście na obiektywną diagnozę. Ufam, że tacy fachowcy są również na Salonie i że zabiorą głos w tej sprawie. Chodzi o gesty, o wzrok, a nawet o specyficzny timbre głosu, którym pan nadśledczy śmieszy, tumani, a niektorych zapewne także przestrasza. A w razie jakiegoś procesu, w którym pan Antoni będzie pozwanym, konieczność zasięgnięcia opinii biegłych jest moim zdaniem najbardziej oczywistą oczywistością, jaką można sobie wyobrazić.

A teraz ciut poważniej, choć wyżej, wbrew pozorom, też za bardzo nie żartowałem :

Uznałem, że nie ma sensu „rywalizować” z całą masą notek analizujących słowo po słowie i fraza po frazie kolejny poroniony płód pana Macierewicza (nazwany romantyczne Białą Księgą), wspomaganego nadprezesem i patriotyczną tłuszczą. Więc napisałem to krótkie opowiadanko trochę z przekory, a trochę po to, żeby pokazać jak rośnie i umacnia się paranoja w umyśle konkretnego osobnika i jak takie myślenie potrafi „promieniować” na podatny grunt, użyźniany katopatriotyczno – mocarstwowo – paranoicznymi ideami przez wiadome siły zła.

Pytanie o lekarza prędzej czy później i tak stanie na porządku dziennym, bo prędzej czy później pan Macierewicz odpowie za wszystkie swoje próby demonatażu porządku kraju, który bezczelnie uważa za swoją własność. No chyba, że lekarze uznają, że nie odpowiada za swoje czyny i słowa. Ale tego co napsuł i namącił nikt mu nie odbierze. Jest jednym z niekwestionowanych liderów wsród oszołomów. Kimś, kto bardzo szkodzi Polsce i m.innymi dlatego bardzo mnie ten pan wkurza.

————————-
Teraz kilka zdań po kilku komentarzach, żeby już nie wracać do tego samego w kółko i na okrągło :

Od momentu kiedy pojawiłem się na Salonie, jak ognia unikałem dyskusji na temat katastrofy Smoleńskiej. Zauważyłem bowiem, że jest tu całkiem liczne grono blogerów, z którymi dyskusja na ten temat jest równie „twórcza” jak bezpośrednia rozmowa z panem Macierewiczem. Te wszystkie teorie „zamachowe” tak bardzo kłócą się z moim poczuciem rzeczywistości, że wolałem nie brać udziału w rozpamiętywaniu chorych wizji ludzi pozbawionych rozsądku, ale za to zaślepionych nienawiścią. Raz tylko „popełniłem” notkę o mecenasie napędzanym helem, ale to dlatego, że bardzo mnie rozśmieszył.

I nadal nie zamierzam dyskutować o „zamachu” – odsyłam do blogerów którzy się w tym specjalizują. To była notka poświęcona „temu orłu” Antoniemu, druga z mojego zapowiadanego cyklu, który otworzył poseł, dr póki co nie zhabilitowany, Girzyński.

A to filmik, w którym Antoni Macierewicz uniemożliwa prowadzenie obrad sejmu :

https://www.rozrabiaki.pl/filmik-85-Antoni_Macierewicz.html

Prowadzący wykazał się anielską cierpliwością, jak dobry pan doktor…

Ale ile można rżnąc głupa bezkarnie ?

A na koniec pozwolę sobie zamieścić wiersz, który napisałem zainspirowany tą specyficzną postacią:

pan Antoni, śledczy pierwszy, godny jest najlepszych wierszy
wiec poświęcam mu swój talent, za nic mając ekwiwalent
jego gesty, jego słowa, jego wzrok i jego mowa
to esencja jest polskości i miłości do wolności

człowiek wielki bez wątpienia, człowiek symbol i emblemat
czujny jak ten pies potrójny, jednocześnie w sobie spójny
błyskotliwy, przy tym wierny, jak ten Szarik od pancernych
od małego ideowy, dzielny, mądry i surowy

symbol przemian, gwóźdź odnowy, baron śledczy, hrabia wolski
co poświęca się dla kraju, za nic mając rząd niepolski
jego czyny, jego śledztwa, to przykłady są spodziectwa
jak ktoś nie wie o co chodzi, może sprawdzić, nie zaszkodzi

Z góry dziękuję za wszystkie wpisy komplementujące mój talent prozatorsko-poetycki. Zdaje sobie oczywiście sprawę z faktu, że go posiadam, ale nie jestem egoistą i dlatego dzielę się nim ze społeczeństwem.

Odsłon: 965 (w tym z lubczasopism 151) | Tagi: antoni