Upadek zaplutego karła reakcji, czyli ostatnia miesięcznica

Mam swoich ludzi w otoczeniu prezesa i dzięki temu mogę Państwu zaprezentować przemówienie, który dziś brat Jarosław ma wygłosić na kolejnej miesięcznicy.

Oto teks, który być może sam sobie napisał, choć raczej  nie na komputerze i moja wizja tego przemówienia, czyli jak moim zdaniem może wyglądać  ono w realu:

Jarosław wchodzi na składaną drabinkę i zaczyna z wysokiego na trzy stopnie C:

Zgromadziliśmy się dzisiaj w tym szczególnym miejscu w sytuacji wyjątkowej, dzień po tym, jak demokratycznie wybrane władze Polski stanęły murem przeciwko kondominium 27 państw, których nie łączy niemal nic, oprócz tego, że uważają mnie za zagrożenie dla swoich interesów. To wyłącznie dlatego głosowali na Tuska, bo on jest tylko marionetką w ich rękach, a właściwie może i w nogach, bo tylko im się  między tymi nogami dynda. Zupełnie inaczej, niż nasz udany Duda, który w tej sprawie nie zabiera głosu, choć przecież  mu nie zabroniłem, jako jego pan, ludzki pan.

Tłum mruczy znacząco, ale słychać  jedynie frenetyczne oklaski.

Co prawda nasze wysiłki skierowane na zablokowanie tego haniebnego wyboru nie odniosły skutku, ale przynajmniej próbowaliśmy zachować godność i każdy, kto spojrzy na te wydarzenia obiektywnie stwierdzi, że wróciliśmy z tarczą. Co prawda nie antyrakietową, ale o to zadba najlepszy minister obrony w historii Polski, Antoni Macierewicz.

Tłum skanduje : An-toni, An-toni, An-toni

Prezes ucisza gawiedź podniesieniem ręki do góry i kontynuuje:

Ja zaś zadbam o to, żeby Polska nie tylko była Polską, ale żeby cały świat dowiedział się, że żadna koza nie może nam na nic skoczyć, niemiecka też.

W tym momencie na twarzy prezesa pojawia się filuterny uśmiech, a stojący obok Joachim „Ruska trumna” Brudziński wzbudza natychmiastową reakcję tłumu,  wypowiadając do mikrofonu znienawidzone przez szefa imię, a zebrane tłumoki chóralnie  zaczynają skandować: precz z An-gelą, An-gelą, precz z An-gelą, An-ge-lą.

Kaczyński promienieje, Brudziński oblizuje się obleśnie, a posłanka Pawłowicz aż zadziera kiecę z radości, bo lepiej zadzierać kiecę, niż zadzierać z prezesem.

Po chwili tłum tłumoków cichnie, a jego kurduplowatość kontynuuje przemówienie, oczywiście z głowy:

Ci, którzy dzisiaj próbują ponownie rzucić Polskę na kolana powinni wiedzieć, że nie tylko nasz rząd na to nie pozwoli, ale muszą sobie zdawać sprawę z faktu, że w naszej obronie stanie również Król Polski i jego mama, podobnie jak moja mama stawała w mojej obronie, gdy podwórkowa swołocz chciała mi spuścić manto.

W tym momencie ktoś z tłumu intonuje „Boże coś Polskę” a Jarkowi przypomina się pewna uroczystość  i w oczach kurdupla pojawia się błysk niemal napoleoński:

Ale już za chwilę znów wraca do rzeczywistości i jak natchniony kontynuuje, cały czas z głowy, czyli z rozumu:

Nie przestraszymy się żadnych gróźb, w tym ekonomicznych, a rząd już pracuje nad ustawą, która ograniczy inwestycje drogowe na rzecz programu 1500+ . Uznaliśmy bowiem, że oni nam dają na te drogi tylko w tym celu, żeby łatwiej móc wywozić nasz majątek narodowy i…

W tym momencie tłum przerywa przemówienie skandując:  ty-siąc pię-ścset, sto dzie-więćset, a prezes wygląda jak Aleksander Macedoński bez słonia, gdyż mogącej robić za to zwierzę poseł Mazurek akurat nie zabrano na imprezę.

Oni myślą, że pieniądze to wszystko, że dumny naród Polski można przekupić jak jakiegoś Judasza srebrnikami, ale to są jedynie rojenia tuskopodobnych pachołków niemieckich..

Zawiesza głos tylko po to, żeby zapiewajło Brudziński mógł rzucić w tłum kolejne, nośne emocjonalnie hasło: Tusk pachołek dostał stołek. Tłum wariuje ze szczęścia, skandując z tysięcy gardeł, a Kaczyński w tym momencie spada z drabinki, wali głową w bruk Krakowskiego i nieruchomieje na tym bruku, jak jakiś fortepian wyrzucony z okna.

O Jezu, dobywa się z gardeł najbliżej stojących, a gdy wieść o upadku prezesa lotem błyskawicy dociera do kolejnych szeregów, nad miejscem miesięcznicy pojawia się śmigłowiec ratunkowy z ogromną parówką wymalowaną na brzuchu.

Tłum się rozstępuje, aby Macierewicz i pomocnik aptekarza z podręczną apteczką mogli wylądować, a po Krakowskim Przedmieściu rozchodzi się potężniejący z każdą chwilą ryk: Ja-ro-zbaw, Ja-ro-zbaw, od którego mury kamienic wpadają w wibracje, a koń pod Poniatowskim zdaje się prychać chrapami jak żywy.

Tusk oczywiście natychmiast zostaje powiadomiony o wypadku i zawiesza swój udział w trwającym szczycie, bo zdaje sobie sprawę z faktu, że trudno mu będzie publicznie nie okazywać uczucia ulgi i nadziei, że tym razem to już ostateczny koniec i bomba.

Wolska zaś czeka w napięciu na komunikaty TVP i TW Trwam, gdyż tylko te dwie rozgłośnie zostały dopuszczone do rządowej lecznicy, z tym, że oczywiście jedynie na podwórka.

Min. Błaszczak zapowiada śledztwo w sprawie możliwego podcięcia szczebelków przenośnej drabinki, a pani premier w Brukseli deklaruje, że nie puści tego płazem, a nawet gadem, bo nie po to została zatrudniona do obrony godności Polski, żeby teraz miała nie wiedzieć co gadać.

Niezrzeszony Sarjusz gdzieś się zawieruszył, a poseł Czarniecki uważa, że to jeszcze nie musi być koniec.

Ja też uważam, że nie musi, bo musi to na Rusi, a w Polsce jak kto chce.

Pantryś