Sześciu zastępców Kaczyńskiego

Eva70 pisze:

Mój śp. przyjaciel o nowo mianowanym przez ekonoma narodowej kultury nadzorcą Muzeum II Wojny Światowej, specjaliście od pól bitewnych i umundurowania, którego mam niewielką przyjemność znać od wielu lat, mawiał: „podchujaszczij profesora J.”. To, jakże trafne określenie przypomniało mi się podczas lektury postu Pantryjoty, tym razem poświęconego sześciu odrażającym typkom, wybranym przez Jarosława K. na … Naszły mnie jednak poważne wątpliwości, czy można takiego określenia użyć ze względu na poważną różnicę miedzy prof. J, który. był chłopem na schwał, na dodatek – pułkownikiem WP , miał też żonę i dzieci,jak na mężczyznę przystało, gdy tymczasem w przypadku Jarosława K. występują liczne wątpliwości, poczynając od tej najważniejszej, czyli od stanu tego organu, który zwykło się uważać za symbol męskości, a który niejako stanowi rdzeń określenia „podchujaszczij”. Mam nadzieję, że Panowie zechcą zająć stanowisko w istotnej dla mnie sprawie, mianowicie: czy mogę w stosunku do niejakiego (nie mylić z „jakim”) Joachima B. i pozostałej piątki używać określenia „podchujaszczij” czy im się takie nie należy z uwagi na organowe mankamenty tego, który będzie miał prawo korzystać z ich wszelkich usług a nawet nimi pomatać?
Pozdrawiam trzech dzielnych dyskutantów z prawdziwym podziwem, że im się jeszcze chce zajmować tym czymś, co pretenduje do miana człowieka, a co chyba jest nieudanym produktem jakiegoś literata, bo polska rzeczywistość (nie tylko ta dzisiejsza) często skłaniała do jej przedstawiania w formie satyry, groteski, teatru absurdu czy farsy, stanowiłła, a obecnie – jak widać – nawet jeszcze bardziej obfite źródło inspiracji dla tego rodzaju form literackich.
Powyższy wpis jest „owocem” tego mojego podziwu, o którym wspomniałam. 🙂