My, Duda – Prezydent całego rodactwa

Wspominałem już nie raz, że o polityce nie będę pisał i w zasadzie słowa dotrzymuję.

Jednak polityka to również emocje, a te z kolei, to jeden z moich ulubionych tematów. Oczywiście można się nie emocjonować nowym prezydentem, szczególnie, jeśli trafiła się nam marionetka z kapelusza. W tym wypadku jednak niestety jest tak, że pan Dudi może mieć wpływ na życie każdego z nas, choćby pośredni, a to już nie są żarty. Można sobie było żartować z „niekorzesanego” i bucowatego Lecha Kaczyńskiego, ale on – co by nie sądzić o jego predyspozycjach do pełnienia funkcji pierwszego po prymasie – przynajmniej miał jakiś życiorys i coś tam kiedyś robił dla Polski jak potrafił. A taki Duda jedynie pracował dla niego i nie zapisał w tej roli zbyt chlubnej karty, a teraz twierdzi, że jest niezlomy i już widać, że palma mu odbija, choćby w momentach, gdy zapowiada, że w różnych sprawach będzie można się zwracać nie do niego, tylko do prezydenta. Tylko patrzeć, jak usłyszymy, że mówi o sobie w liczbie mnogiej, a potem to już będzie tylko z górki.

Dziś w saunie pani Irenka przekonywała mnie, że nie można na Dudzie psów wieszać, bo to przecież nasz prezydent, wybrany w demokratycznych wyborach. Na co ja odpowiedziałem, że nie wybrało go 8 milionów Polaków i hipokryzją byłoby z mojej strony udawanie, że się do niego przyznaję. Owszem, omamił zgodnie z wytycznymi trochę ponad połowę aktywnych wyborców, ale można co najwyżej się zastanawiać, czy w tej roli będzie gorszy czy lepszy od Kaczyńskiego, przy czym ani o jedno ani o drugie nie będzie specjalnie trudno.

Może być np. lepszy w znajomości jakiegoś języka obcego, ale za to gorszy w strzelaniu fochów. Może nie wtrącać się do pracy pilota swojego Air Force One, ale za to wcinać się między pleminki i macice, bo mu tym dopomoże Episkopat i fama ratownika Hostii.

Ostentacyjna religijność drażniła mnie już u Wałęsy, a tutaj proszę bardzo – okazało się, że można być jeszcze większym katooszołomem i wcale się tego nie wstydzić.

Mnie nie jest wstyd za tych, którzy na niego głosowali, bo uważam, że każdy powinien wstydzić się wyłącznie za samego siebie. Pojęcia nie mam, czy dziś wstydzą się swojego wyboru ci, którzy kiedyś głosowali na Tyminskiego, albo kiedy poczują wstyd ci, którzy „dla jaj” głosowali niedawno na Kukiza.

Mówiło się kiedyś, że Polska to najweselszy barak w obozie socjalistycznym i  niektórym rodakom  wydaje się, że wciąż żyjemy w niewoli i że to właśnie Dudzie przypadnie w udziale rola wyzwoliciela. A mnie się wydaje, że będzie musial się mocno sprężać, żeby przekonać te 8 milionów sceptyków do siebie.

Nie jest bez szans, ale osobiście w to nie wierzę, podobnie jak w „zbiorową mądrość narodu”. Naród bowiem w swej masie jest raczej głupawy i tylko dzięki temu wygrywają takie Dudy. Słabą pociechą może być to, że nie tylko u nas, a trochę mocniejszą to, że u nas prezydent niewiele może. No ale co szkodzi  nowemu parlamentowi zmienić konstytucję i wprowadzić przepis, że Duda jest prezydentem dożywotnim, albo że jego następcą może być tylko ktoś z rodziny ?

Episkopoat na pewno będzie za, a przecież wiedomo, że głos jednego biskupa waży co najmniej tyle, ile głosy tysiąca zwykłych obywatali.

I tą pesymistyczną wizją kończę mój „piwniczny” felieton, powoli szykując się do obiadu.

Pantryjota.

O Pantryjota

Dawniej też Pantryjota, a więcej o mnie w stopce.