Przesłanie pana Dudyto oraz księga przysłów polskich

Może prezes Herbertem wyrwanym z kontekstu,  to mogę i ja, prawda ?

Tym bardziej, że nie muszę cytować z pamięci, więc mogę po całości, a  w razie potrzeby mam też sprawność recytatora,  jeszcze z harcerstwa, choć nie RP. I krzyż mam harcerski oraz książeczkę, którą mogę okazać na wezwanie.

Szczególnie zwracam uwagę na ten wers:

powtarzaj: zostałem powołany – czyż nie było lepszych

Widać nie było, bo jak to powiada przysłowie:

Lepszy Duda w garści, niż Kaczyński w Tupolewie.

Albo to:

Czegoś Duduś się w młodości nie nauczył, tego Duda nie będzie umiał.

Mam jeszcze kilka przysłów i powiedzonek z Dudą w zanadrzu, choćby takie:

Na pochyłe drzewo Duda skacze

Bujać to Duda, ale nie nas

Duda rośnie w miarę jedzenia

Co dwie Dudy, to nie jedna

Choć Dudę wykol

Co nie Dudą, to rozumem

Dudzie zawsze wiatr w oczy

Czuć się jak ryba w Dudzie

Czy się stoi, czy się leży, jakaś Duda się należy

Dudy umierają stojąc

Raz Dudzie śmierć

Jak Duda w wodę

Być Dudą u nogi

Jak się chce Dudę uderzyć, kij się znajdzie

Darowanemu Dudzie w zęby się nie zagląda

Co ma Duda do wiatraka

Dzieci i Dudy głosu nie mają

Jak Duda nie da, to pies nie weźmie

Jaka Duda, taka płaca

Hulaj Duda, piekła nie ma

Każda Duda ma dwa końce

Kijem Dudy nie zawrócisz

Duda mądrzejsza od kury

Leje jak z Dudy

Wstyd to kraść i z Dudą spaść

Głupi Duda po szkodzie

Krzyż na Dudę

Nie mów Duda, póki nie przeskoczysz

Ni z Dudy, ni z pietruszki

Jak trwoga, to do Dudy

Zapomniał Duda, jak cielęciem był

Nieszczęścia chodzą Dudami

Miłe Dudy początki

Z pustego i Duda nie naleje

Wystroił się jak Duda w Boże Ciało

Nudy na Dudy

Wszystko co Duda, szybko się kończy

Komu w drogę, temu Duda

Lepiej z mądrym zgubić, niż z Dudą znaleźć

Lepszy Duda niż nic

Przyszła Duda do woza

Duda jest wrogiem dobrego

Nie chwal Dudy przed zachodem słońca

Duda nie śpi

Mógłbym tak jeszcze długo, bo jestem bardzo utalentowany,  ale niech już przemówi poeta:

Przesłanie Pana Cogito

Idź dokąd poszli tamci do ciemnego kresu
po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę

idź wyprostowany wśród tych co na kolanach
wśród odwróconych plecami i obalonych w proch

ocalałeś nie po to aby żyć
masz mało czasu trzeba dać świadectwo

bądź odważny gdy rozum zawodzi bądź odważny
w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy

a Gniew twój bezsilny niech będzie jak morze
ilekroć usłyszysz głos poniżonych i bitych

niech nie opuszcza ciebie twoja siostra Pogarda
dla szpiclów katów tchórzy – oni wygrają
pójdą na twój pogrzeb i z ulgą rzucą grudę
a kornik napisze twój uładzony życiorys

i nie przebaczaj zaiste nie w twojej mocy
przebaczać w imieniu tych których zdradzono o świcie

strzeż się jednak dumy niepotrzebnej
oglądaj w lustrze swą błazeńską twarz
powtarzaj: zostałem powołany – czyż nie było lepszych

strzeż się oschłości serca kochaj źródło zaranne
ptaka o nieznanym imieniu dąb zimowy
światło na murze splendor nieba
one nie potrzebują twego ciepłego oddechu
są po to aby mówić: nikt cię nie pocieszy

czuwaj – kiedy światło na górach daje znak – wstań i idź
dopóki krew obraca w piersi twoją ciemną gwiazdę

powtarzaj stare zaklęcia ludzkości bajki i legendy
bo tak zdobędziesz dobro którego nie zdobędziesz
powtarzaj wielkie słowa powtarzaj je z uporem
jak ci co szli przez pustynię i ginęli w piasku

a nagrodzą cię za to tym co mają pod ręką
chłostą śmiechu zabójstwem na śmietniku

idź bo tylko tak będziesz przyjęty do grona zimnych czaszek
do grona twoich przodków: Gilgamesza Hektora Rolanda
obrońców królestwa bez kresu i miasta popiołów

Bądź wierny Idź

Z.Herbert

——————–

Ze swej strony dodam, że niech przeprosi i …..idzie sobie.

 

Pantryjota