Szmata Warszawska, czyli o wieprzu wśród robactwa

Dziś rano pojechałem po pieczywo i gazetki i gdy przeglądałem stojak z prasą, wpadł mi oko pewien tytuł, na którego stronie tytułowej umieszczono m.innymi następujące tytuły:

Sejm dopuścił do antypolskiej ustawy

Prokuratura do przejęcia

Zapobiec trzeciej zdradzie zachodu

Strachy Jacka Kuronia

Czy prezydent Duda odwiedzi Serbołużyczan

Demon na emeryturze

Radek – psychiczny upadek

Ale na kolejnych stronach jest jeszcze lepiej, bo tam redaktorzy dają już prawdziwy popis:

Najpierw rozwinięcie „demona” w porażającym tekście o Adamie Michniku:

 „dzisiaj dialog z czytelnikami „Gazety Wyborczej” można prowadzić tylko w jeden sposób – przy pomocy szpicruty”

To ja może tylko powiem, że jako czytlenik G.W. na życzenie mogę pana redaktora wybatożyć osobiście, zarówno po plecach, jak i w tym miejscu, gdzie się panu redaktorowi kończą, a zaczyna się jego jestestwo.

Potem jest już z górki:

Lewactwo wyje ze strachu przed krzyżem

Dobrze, że nie jestem lewakiem, bo może też bym wył jak potępieniec, a tak to tylko się chichram.

Zginęli za prawo do aborcji, czyli Wyborcza w ruinie – Tochman w waginie

Rymło się panu redaktoru jak choremu w kubeł, no ale co ja mogę ?

Agenci wpływów dyktuja nam co mamy robić

Ma się rozumieć, choć nie czytałem :))

Służyć Bogu to królować razem z nim

Powiada felietonista ksiądz Małkowski i trudno się z nim nie zgodzić, bo królowanie to z pewnością przyjemny sposób spędzania czasu cudzym kosztem.

Dopiero się okaże, jak używano dykty

To jest o tym, jak wielu wymienionych z imienia, nazwiska i ksywek redaktorów i redaktorek Wyborczej cierpi z powodu „sromotnego przerżnięcia ” – traumy roku 2015.

Czy to aby nie wiocha, gdy się Bronka kocha ?

Pyta retorycznie kolejny felietonista

Bronić nie tylko wiary, ale także rozumu – Apeluje abp Wacław Depo

Zostaliśmy jak kundle ujadające zza węgła – twierdzi biskup Józef Zawitkowski

W klimatach katooszołomowych jest tam jeszcze kilka innych tytułów, m.innymi:

Królowa Ludu Kurpiowskiego

Relikwie żywej krwi św. Jana Pawła II dla Rodziny Radia Maryja

Armia Maryi

Ale dalej znów jest o Wyborczej:

Czerska Dziewica kpi z prawicowych lizusów

A potem to już tematy różne, między innymi o teoriach spiskowych, mechanizmie powstawania żylaków, o II Ogólnopolskim Tykocińskim  Konkursie Poetyckim „O szablę Hetmana Stefana Czarnieckiego” , który ma również inne, dwie „podkategorie” : na małą formę literacką o Tykocinie i utwór o tematyce biesiadnej.

Wybrałem specjalnie dla moich czytelników dwa, po jednym z każdej;

W Tykocinie

Głowę bym dał, oraz lewy i prawy bark, że tutaj każdy lewak skręci kark

O dwóch takich, co plamią nasz ród

Z małpiego drzewa nam pospadali, Donek i Bronek – nadzwyczaj skarlali

Oczywiście gazeta publikuje również wyjątkowo wysokich lotów dowcipy rysunkowe, np. taki, w którym pani Kopacz w toalecie pociągowej proponuje osobie siedzącej przyniesienie kotlecika i inne, w podobnym stylu, a nawet jest specjalny cykl „satyry politycznej” pod takim szyldem:

A to jeden z „satyrycznych” obrazków z tej serii:

Mamy też kupon na prenumeratę – o obniżonej cenie dla emerytów i rencistów, oraz zachętę na 1/3 strony do namówienia sąsiada do zakupu ” Gazety Warszawskiej” bo tak nazywa się ta szmata, za którą każą sobie płacić 3.9zł, czyli ok. 10 gr za stronę.

W stopce redakcyjnej nie ma żadnego nazwiska, które bym znał, oprócz jednego i – co za niespodzianka – jest to mój ulubiony Golonka, zwany również Krzysztofem Osiejukiem, vel Toyahem.

To w zasadzie wszystko, albo prawie wszystko wyjaśnia, a co najmniej dowcip o gównie, bo jak wiadomo, to jedna z Toyahowych fascynacji.

Prawdpopodonie Gazeta Warszawska to jedyny organ prasowy rodactwa, który w formie drukowanej zamieszcza wypociny tego biedaka. Tym razem pod tytułem „Orwell napada” i  tytuł jest mało oryginalny, bo gdy kiedyś Krzysio pisał o mnie, to nadał temu czemuś tytuł  „Wstyd napada”.

Jak niektórzy wiedzą, Toyaha co i rusz coś napada – a to bieda, a to wstyd, a to gówno, a to strach,  a czasem nawet wydaje się, że sam się napada i potem powstaje z tego kolejna książka, np. o zespołach, albo o siedmiokilogramowych liściach. Że też jeszcze nikt mu z liścia nie dał – zdziwienie napada :))

A co do Gazety Warszawskiej, to okazuje się, że Gazeta Polska ma godnego konkurenta i w czasach Dudy zapewne będziemy mieli wysyp tego typu patriotycznych wydawnictw z dupy rodem.

I tylko lasów państwowych żal i trochę też czasów, gdy brakowało papieru toaletowego, bo tego typu prasa aż się prosi o inne wykorzystanie, o ile rzecz jasna ktoś nie brzydzi się podcierać Toyahem.

Ja sobie ten egzemplarz zostawię na pamiątkę czasów, w których przyszło mi żyć, tak jak sobie kiedyś zostawiłem jakąś Trybunę Ludu i kilka innych wydawnictw z okresu dyktatury proletariatu.

Teraz kroi się dyktatura klasycznych ciemniaków, wspieranych czynnie przez czarnych, co nastraja mnie z lekka pesymistycznie.

Cała nadzieja w Bobrze, ale nie wiem, czy to dobrze…

 

Pantryjota.