Majestat

Moja świekra, niewiasta zacna, zwykła mówić, że nie godzi się życzyć komuś śmierci. Na moje nieśmiałe pytanie, czy panu Hitlerowi też nie można było życzyć śmierci, udzielała z reguły odpowiedzi wymijającej. Na tej podstawie skłonnam była dociec, że  Niemcowi śmierci życzyć można, bądź wręcz się należy, ergo tenże człowiekiem nie był. Jeśli nie był  człekiem, to może był zwierzęciem, a zwierzęciu się życzyć śmierci godzi, co wiedział już Zbyszko z Bogdańca rąbiąc siekierą w misia na odlewem, azaliż potrzebował pilnie łoju. Z tego powodu godzi się – jak wiadomo – mordować bobry w Polsce, by je spożyć w postaci kiełbasy.

Mimo, że wszystkim bytom oprócz pana Hitlera nie godzi się życzyć śmierci, to jednak podłemu człekowi pokroju Samueli marnie  się  wiedzie, gdy musi szczerze przyznać, iż cieszy się z przedwczesnego odejścia, nagłego. „Odejścia w szczególnych okolicznościach”. „Majestat śmierci nie pozwala (niektórym) dzisiaj o tym mówić, ale trzeba będzie o tym powiedzieć, bo to nie był przypadek, że akurat dzisiaj, że akurat teraz”.

Samuela zaś się cieszy z tego, że „Człowiek pełen inwencji jako naukowiec, gdzie odniósł naprawdę wielkie sukcesy. związanym z naszym środowiskiem, z tymi, którzy sprzeciwiali się postkomunizmowi i w jego dobrych czasach, ale także w czasach bardzo, bardzo ciężkich wydawało się – zupełnie beznadziejnych” poszedł sobie przedwcześnie do pana Boga i do pani Bozi, albowiem lepiej jest udać się do pana Boga i do pani Bozi wcześniej, niźli by później to stać się miało, gdyż szkoda jest drzew, z których wystrugać można wiele zacnych pali.

O Samuela

z wykształcenia i zamiłowania filolog, co według Platona oznacza miłośnika naukowej dyskusji. Wszelako mogę też nienaukowo.