Ukaranie  geniusza

Stefan Żeromski. Jego lektury w szkole, czytane, analizowane, rozkładane. Twórca genialny, uwielbiany za życia, a jednocześnie wyklinany i szykanowany. Tak szykanowany. Ale po kolei. Tego że był szykanowany dowiedziałem się kilka lat temu będąc w Nałęczowie. Przyłączyłem się do wycieczki prowadzonej przez przewodnika i słuchałem. W trakcie, wstrząs. Pisarz geniusz prawie noszony na rękach przez społeczeństwo, mieszkający w  Zamku Królewskim był upokorzony jak tylko dotkliwie może być upokorzony ojciec kochający swoje dziecko. Kochane chorowite dziecko umiera w 1918 roku w Nałęczowie. I wtedy zaczyna się piekło. Kapłani robią wstręty z pochówkiem na cmentarzu. Żeromski wygrywa, ale pozornie. Niszczenie mogiły, i inne szykany doprowadzają że zwłoki Adama prawie lądują pod płotem wydobyte przez spontaniczne działania społeczności parafialnej. Adam zostaje pochowany w 1922 roku w obrębie ogrodu otaczającego jego chatę. Kto czytał Żeromskiego mniej więcej wie dlaczego kapłani go nie lubili.

A teraz drugie dno historii. W Nałęczowie zawiązał działalność komitet pod przewodnictwem jednego z kapłanów. Celem komitetu jest sprowadzenie prochów Stefana do Nałęczowa i pochowanie go na cmentarzu z którego swego czasu wyrzucono jak psa jego syna. Oczywiście mówi się że teraz skoro ojciec już będzie na cmentarzu Nałęczowskim to ponownie wykopie się jego syna i przeniesie z ogrodu chatki by leżał u boku ojca.  Od tamtych czasów  minęło ponad 100 lat.  Czy od tego czasu tak w sumie nastąpiły jakieś zmiany ?

A o co w tym wszystkim chodzi ? Przewodnik udzielił prostej odpowiedzi: Chodzi o turystów, przez obecność prochów Żeromskiego w Nałęczowie będzie ich nieco więcej.

O Quartz

Nic szczególnego